ผลการค้นหา

บาป,บาป-

หมายถึง[บาบ, บาบปะ-] น. การกระทำผิดหลักคำสอนหรือข้อห้ามในศาสนา; ความชั่ว, ความมัวหมอง. ว. ชั่ว, มัวหมอง, เช่น คนใจบาป. (ป., ส. ปาป).

เศวติภ,เศวตีภ,เศวเตภ

หมายถึง[สะเหฺวติบ, -ตีบ, -เตบ] น. ช้างเผือก. (ส. เศฺวเตภ).

ขึ้นไม้ขึ้นมือ

หมายถึงก. ชี้หน้าในเวลาโกรธ เช่น มาขึ้นไม้ขึ้นมืออยู่หรบหรบ. (ขุนช้างขุนแผน).

เอิบ

หมายถึงก. ซึมเข้าไป, ซาบเข้าไป.

ขอที,ขอเสียที

หมายถึงก. ห้ามเชิงขอร้อง, ขอให้ละเว้นการกระทำ.

ปริเทพ,ปริเทพน์

หมายถึง[ปะริเทบ] น. ปริเทวะ.

ฮะเฮ้ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อดุว่าหรือห้ามเป็นต้น, ฮ้าเฮ้ย ก็ว่า.

ขึงตา

หมายถึงก. จ้องดูอย่างเขม็งด้วยอาการโกรธ หรือด้วยประสงค์จะห้าม.

จมูกวัว

หมายถึงน. ท่อที่ต่อจากสูบไปเป่าเปลวไฟไปท่วมเบ้า.

เทพดา

หมายถึง[เทบพะ-] น. เทวดา, (โบ) เทพยดา.

อกัปปิยวัตถุ

หมายถึงน. สิ่งที่ต้องห้ามไม่ให้บริโภคใช้สอย (ใช้แก่ภิกษุ). (ป.).

อายัด

หมายถึง(กฎ) ก. ห้ามจำหน่ายจ่ายโอนทรัพย์สินหรือสิทธิเรียกร้อง.