ผลการค้นหา

โหน่ง

หมายถึง[โหฺน่ง] ว. มีเสียงอย่างเสียงตีฆ้องวง.

ด้านไม้

หมายถึงก. ถูกตีมากจนชินเลยไม่รู้จักหลาบจำ.

หวด

หมายถึงก. ฟาด, ตีแรง ๆ, โบย.

กระดุ

หมายถึงน. การตีหม้อด้วยหินดุให้เข้ารูป.

ต่อสู้

หมายถึงก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.

ไม้ขี้ฉ้อ

หมายถึงน. ไม้เรียวที่ปลายแตกแยกเป็น ๒ แฉก ที่เรียกว่า ไม้ขี้ฉ้อ เพราะตีครั้งเดียวได้ ๒ แนว เท่ากับตี ๒ ครั้ง.

ขะแยะ

หมายถึงก. ตำเบา ๆ, ตำแซะ ๆ; เอาไหล่กระแทกเข้าไป.

ผึ่งผาย

หมายถึงว. มีรูปตรงไหล่กางอย่างสง่า ไม่คู้ค้อม, มีท่าทางเป็นสง่าผ่าเผย.

บนข้าวผี ตีข้าวพระ

หมายถึง(สำ) ก. ขอร้องให้ผีสางเทวดาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยเหลือโดยจะแก้บนเมื่อสำเร็จประสงค์แล้ว.

ห่มคลุม

หมายถึงน.เรียกวิธีห่มผ้าของพระภิกษุสามเณรอย่างหนึ่งโดยปิดไหล่ทั้ง ๒ ข้าง.

เอ๋ง

หมายถึงว. เสียงอย่างเสียงหมาร้องเมื่อถูกตีเป็นต้น.

เรียงพิมพ์

หมายถึงก. เอาตัวพิมพ์มาเรียงตามต้นฉบับเพื่อตีพิมพ์.