ผลการค้นหา

แหม

หมายถึง[แหฺม] ว. เสียงที่เปล่งออกมาให้รู้สึกว่าเป็นการแปลกเป็นต้น.

อนิจจัง,อนิจจัง,อนิจจา

หมายถึง[อะนิด-] อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสารสังเวชเป็นต้น.

อุย,อุย,อุ่ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกเจ็บเช่นถูกหยิก, อูย ก็ใช้.

เอ้อเฮอ

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความพิศวงหรือประหลาดใจเป็นต้น.

เอ๊ะ

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความฉงน ไม่เข้าใจ หรือไม่พอใจ เป็นต้น.

ไชโย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความดีใจหรืออำนวยพรเป็นต้น.

อุบ๊ะ

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความไม่พอใจหรือประหลาดใจเป็นต้น, บ๊ะ ก็ว่า.

ไฮ้

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความประหลาดใจหรือเพื่อห้ามปรามขัดขวางเป็นต้น.

อุทาน

หมายถึงน. เสียงหรือคำที่เปล่งออกมาเวลาตกใจ ดีใจ หรือเสียใจ เป็นต้น; ในไวยากรณ์เรียกคำหรือเสียงที่เปล่งออกมาเช่นนั้นว่า คำอุทาน. (ป., ส.).

สธุสะ,สาธุสะ

หมายถึงคำเปล่งขึ้นก่อนกล่าวคำอื่น เพื่อขอความสวัสดิมงคลอย่างเดียวกับคำ ศุภมัสดุ.

เส้นเสียง

หมายถึงน. แผ่นเอ็นบาง ๆ ที่อยู่ในกล่องเสียง เป็นส่วนสำคัญในการเปล่งเสียง.

เมลือง

หมายถึง[มะ-] ว. งาม, รุ่งเรือง, เปล่งปลั่ง, สุกใส, ใช้ว่า มำเลือง ก็มี.