ผลการค้นหา

ราไชศวรรย์

หมายถึง[ราไชสะหฺวัน] น. ราชสมบัติ. (ส.).

อัจฉรา

หมายถึง[อัดฉะรา] น. นางฟ้า. (ป.; ส. อปฺสรสฺ).

สักขรา

หมายถึง[-ขะรา] น. นํ้าตาล, นํ้าตาลกรวด. (ป.; ส. ศฺรกรา).

เหอะ

หมายถึงว. เปรอะ เช่น ราขึ้นเหอะ; ขรุขระ เช่น หน้าเป็นสิวเหอะ.

มือไม่พาย เอาตีนราน้ำ

หมายถึง(สำ) ก. ไม่ช่วยทำแล้วยังขัดขวางการทำงานของผู้อื่น.

มือไม่พาย เอาเท้าราน้ำ

หมายถึง(สำ) ก. ไม่ช่วยทำแล้วยังขัดขวางการทำงานของผู้อื่น.

ไข่หวาน

หมายถึงน. ชื่อขนมอย่างหนึ่งทำโดยต่อยไข่ใส่ลงในนํ้าเชื่อมร้อน ๆ แล้วต้มให้สุก มักใส่ขิงด้วย.

มเหาษธ

หมายถึง[มะเหาสด] น. ชื่อพรรณไม้ที่มีกลิ่นฉุน เช่น ขิง กระเทียม. (ส.; ป. มโหสธ).

ประสะ

หมายถึงก. ฟอกหรือชำระสิ่งต่าง ๆ เช่นเครื่องยาเพื่อให้สะอาดหรือให้รสอ่อนลง; ใช้เรียกยาที่เข้าเครื่องยาสิ่งหนึ่งเท่ากับเครื่องยาอื่น ๆ เช่น ประสะขิง ก็คือเข้าขิงเท่ากับยาอื่นเป็นต้น.

ศรายุธ

หมายถึง[สะรายุด] น. อาวุธคือศร. (ส. ศร + อายุธ).

อาฬาริก

หมายถึงน. คนครัว. (ป.; ส. อาราลิก).

ปรัมปรา

หมายถึง[ปะรำปะรา] ว. สืบ ๆ กันมา, เก่าก่อน. (ป., ส.).