ตัวกรองผลการค้นหา
ขย,ขย-
หมายถึง[ขะยะ-] (แบบ) น. ความสิ้นไป, ความเสื่อมไป, โดยมากใช้ในสมาส เช่น ขยธรรม อาสวักขยญาณ, ถ้าใช้โดด ๆ หรือเป็นคำท้ายสมาส เป็น ขัย เช่น อายุขัย. (ป.).
คุลา
หมายถึงน. ชนชาติต้องสู้และไทยใหญ่, กุลา หรือ กุหล่า ก็ว่า.
อาปะ,อาโป
หมายถึงน. นํ้า, เมื่อใช้เป็นส่วนหน้าของสมาสมักใช้ว่า อาโป เช่น อาโปกสิณ อาโปธาตุ.
กร
หมายถึง[กอน] น. แสง, ใช้ประกอบเป็นส่วนหลังของสมาส เช่น รัชนีกร. (ป.).
เถย,เถย-
หมายถึง[เถยยะ-] น. ความเป็นขโมย (มักใช้นำหน้าสมาส). (ป. เถยฺย).
ราตร
หมายถึง[ราด] น. กลางคืน, เวลามืด, ใช้เป็นส่วนท้ายของสมาส. (ส.; ป. รตฺต).
แสก
หมายถึงน. เรียกชนชาติหนึ่งในตระกูลมอญ-เขมร.
ผีตองเหลือง
หมายถึงน. ชนชาติข่าพวกหนึ่ง, ตองเหลือง ก็เรียก.
ไทย,ไทย-,ไทย-
หมายถึง[ไทยะ-] (แบบ) ว. ควรให้, ใช้ประกอบเป็นคำนำหน้าสมาส. (ป. เทยฺย).
มหันต,มหันต-,มหันต์
หมายถึง[มะหันตะ-, มะหัน] ว. ใหญ่, มาก, เช่น โทษมหันต์. (เมื่อเข้าสมาสกับศัพท์อื่น เป็น มห บ้าง มหา บ้าง เช่น มหัคฆภัณฑ์ คือ สิ่งของที่มีค่ามาก, มหาชน คือ ชนจำนวนมาก). (ป.).
โลโล,โลโล้
หมายถึงน. ชนชาวเขาพวกหนึ่งอยู่ทางแถบใต้ของประเทศจีน.
กปิตัน
หมายถึง(โบ) น. กัปตัน, นายเรือ; หัวหน้าหมู่ชน.