ผลการค้นหา

หลักบ้านหลักเมือง

หมายถึง(ปาก) น. ผู้เป็นใหญ่ในการปกครองบ้านเมือง.

อรทัย

หมายถึง[ออระไท] น. หญิงสาว, สาวรุ่น, สาวงาม.

ละแวก

หมายถึงน. เขตบริเวณ เช่น ละแวกบ้าน.

วาสะ

หมายถึงน. การอยู่, การพัก; ที่อยู่, บ้าน. (ป., ส.).

ชักน้ำเข้าลึก ชักศึกเข้าบ้าน

หมายถึง(สำ) ก. นำศัตรูเข้าบ้าน.

บ้านแตกสาแหรกขาด

หมายถึง(สำ) น. เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในครอบครัวหรือในบ้านเมืองอย่างร้ายแรงถึงทำให้ต้องกระจัดกระจายพลัดพรากกัน.

ปล้นบ้านปล้นเมือง

หมายถึง(สำ) ก. โกงกินทรัพย์สมบัติของชาติ.

ถือบ้านถือเมือง

หมายถึงก. ครองเมือง.

กลางบ้าน

หมายถึงว. ใช้เรียกยาเกร็ดที่ชาวบ้านเชื่อถือกันเองว่า ยากลางบ้าน.

พัง

หมายถึงก. ทลาย เช่น บ้านพัง ตึกพัง, ทำให้ทลาย เช่น พังบ้าน พังประตู.

ตำบล

หมายถึง(กฎ) น. ท้องที่ที่รวมหมู่บ้านหลายหมู่บ้านเข้าด้วยกัน และมีประกาศจัดตั้งเป็นตำบล มีกำนันเป็นหัวหน้าปกครอง.

ทุกขสมุทัย

หมายถึง[ทุกขะสะหฺมุไท] น. เหตุให้เกิดทุกข์, เป็นชื่อของอริยสัจข้อที่ ๒. (ป.).