ตัวกรองผลการค้นหา
จตุรเวท,จตุรเพท
หมายถึง[จะตุระเวด, จะตุระเพด] น. ชื่อคัมภีร์พระเวท ๔ คัมภีร์ของศาสนาพราหมณ์ในยุคพระเวท คือ ฤคเวท ยชุรเวท สามเวท และอถรรพเวทหรืออาถรรพเวท. (ดู เวท, เวท-).
ส
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๔๐ เป็นพวกอักษรสูง ใช้ได้ทั้งเป็นพยัญชนะตัวต้นและตัวสะกดในแม่กดในคำที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤตเป็นต้น เช่น สวย สงสาร สวิตช์ รส สัมผัส สวิส.
หมายถึงคำประกอบหน้าคำอื่นที่มาจากภาษาบาลีและสันสกฤต บ่งความว่า กอบด้วย, พร้อมด้วย, เช่น สเทวก ว่า พร้อมด้วยเทวดา. (ป., ส.).
บ๊วย
หมายถึง(ปาก) ว. ที่สุดท้าย, ล้าหลังที่สุด. (จ.).
เขียม
หมายถึง(ปาก) ว. ประหยัด, กระเหม็ดกระแหม่. (จ.).
ซินแส
หมายถึงน. หมอ, ครู, จีนแส ก็ว่า. (จ.).
แซ่
หมายถึงน. ชื่อสกุลวงศ์ของจีน. (จ.).
ถะ
หมายถึงน. พระเจดีย์แบบจีน. (จ.).
ถัว
หมายถึงก. ทำให้มีส่วนเสมอกัน, เฉลี่ย. (จ.).
ก้อง
หมายถึงน. บรรณาการ ในคำว่า จิ้มก้อง. (จ.).
เกี๊ยะ
หมายถึงน. เกือกไม้แบบจีน. (จ.).
แฉโพย
หมายถึงก. เปิดเผยข้อที่ปิดบังหรือความลับ. (จ.).