ผลการค้นหา

บรรสาร

หมายถึง[บัน-] (กลอน; แผลงมาจาก ประสาร) ก. คลี่ออก.

บรรหาน

หมายถึง[บัน-] ก. แสดง.

จาบัลย์

หมายถึง[-บัน] (แบบ) ก. หวั่นไหว, กระสับกระส่าย เช่น ดาลดับรงับจิตรจาบัลย์ เทียรทิพยสุคันธ ธรศมาโสรจโทรมสกนธ์. (ดุษฎีสังเวย); กำสรด, ร้องไห้คร่ำครวญ, สะอึกสะอื้น. (ส. จาปลฺย ว่า ความหวั่นไหว).

ฉัตรบรรณ

หมายถึง[ฉัดตฺระบัน] น. ต้นสัตบรรณ.

บรรณาคม

หมายถึง[บันนาคม] น. ห้องหนังสือ.

บรรณารักษศาสตร์

หมายถึง[บันนารักสะสาด, บันนารักสาด] น. วิชาที่ว่าด้วยการบริหารห้องสมุด.

บัณฑร,บัณฑร-

หมายถึง[บันทอน, บันทะระ-] ว. ขาวเหลือง. (ป. ปณฺฑุ; ส. ปาณฺฑร). (แผลงมาจาก บัณฑุ).

ปรัตยุตบัน,ปรัตยุบัน

หมายถึง[ปฺรัดตะยุดบัน, ปฺรัดตะยุบัน] น. ปัจจุบัน. (ส. ปฺรตฺยุตฺปนฺน; ป. ปจฺจุปฺปนฺน).

บัณณาส

หมายถึง[บันนาด] ว. ห้าสิบ. (ป. ปณฺณาส).

บัลลพ,บัลวะ

หมายถึง[บันลบ, บันละวะ] (แบบ) น. หน่อต้นไม้, กระโดงไม้ที่แตกออกใหม่, ใช้ว่า บัลลพ์ ก็มี. (ส. ปลฺลว).

ประเสบัน,ประเสบันอากง,ประเสบันอากง

หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง. (ช.)

บัณรส

หมายถึง[บันนะรด] ว. สิบห้า. (ป. ปณฺณรส).