ตัวกรองผลการค้นหา
โพง
หมายถึงก. ตัก, วิด, เช่น โพงน้ำ. น. ชงโลง; ภาชนะสำหรับตักนํ้าในบ่อลึก ๆ, ถ้ามีคันถ่วงเพื่อให้เบาแรงเวลาตักขึ้น คันนั้นเรียกว่า คันโพง; ผีชนิดหนึ่งกล่าวกันว่าชอบกินของสดคาว; เรียกแมวตัวผู้ขนาดใหญ่.
โพงพาง
หมายถึงน. เครื่องมือดักปลาชนิดหนึ่ง เป็นถุงตาข่ายรูปยาวรี ใช้ผูกกับเสาใหญ่ ๒ ต้นที่ปักขวางลำนํ้า สำหรับจับปลากุ้งทุกขนาด.
กระแพง
หมายถึง(โบ; กลอน) น. กำแพง เช่น ทิศออกกระแพงแก้วกั้น. (จารึกวัดโพธิ์).
กะพง
หมายถึงน. ชื่อหอยทะเลกาบคู่ชนิด Musculista senhousia ในวงศ์ Mytilidae เปลือกบางยาวรี สีเขียว มีลายเป็นเส้นสีนํ้าตาล อาศัยอยู่ตามพื้นท้องทะเลที่เป็นเลนปนทราย โดยยึดติดกันเองเป็นกระจุกหรือแผ่เป็นแผ่นใหญ่.
กำแพงเขย่ง
หมายถึง[-ขะเหฺย่ง] น. ชื่อพระพิมพ์ปางลีลา ยกพระบาทข้างหนึ่งคล้ายเขย่ง เพราะขุดพบที่จังหวัดกำแพงเพชรเป็นแห่งแรก จึงเรียกว่า พระกำแพงเขย่ง, ถ้ามีขนาดสูงประมาณ ๑ ศอก เรียกว่า พระกำแพงศอก.
กำแพงเจ็ดชั้น
หมายถึงน. ชื่อมนตร์.
กำแพงเศียร
หมายถึงน. ไก่พันทาง มีหงอนเป็นจัก ๆ. (พจน. ๒๔๙๓).
ตะพง
หมายถึง(แบบ) ว. ตะโพง เช่น แล้วตะพงพายรีบกลับไป. (นิ. เมืองเทศ).
พงพี
หมายถึงน. ป่าดง.
พงศกร
หมายถึง[-สะกอน] น. ผู้ตั้งวงศ์, บรรพบุรุษ. (ส.).
แพงพวย
หมายถึงน. ชื่อไม้นํ้าชนิด Ludwigia adscendens (L.) Hara ในวงศ์ Onagraceae ทอดเลื้อยไปตามผิวนํ้า กินได้, พังพวย ก็เรียก.
ลำโพง
หมายถึงน. กลอุปกรณ์ไฟฟ้าที่ใช้ขยายเสียง.