ผลการค้นหา

หูตึง

หมายถึงว. ฟังอะไรไม่ใคร่ได้ยิน.

หูฝาด,หูเฝื่อน

หมายถึงก. ได้ยินเสียงเพี้ยนไป.

ทมก

หมายถึง[ทะมก, ทะมะกะ] (แบบ) น. ผู้ทรมาน, ผู้ฝึกตน. (ป.).

หูหนวก

หมายถึงน. หูที่ขาดสมรรถภาพในการได้ยินเสียง, โดยปริยายหมายความว่า ฟังอะไรไม่ได้ยิน.

ง่าย

หมายถึงว. สะดวก, ไม่ยาก.

งอมแงม

หมายถึงว. เลิกได้ยาก เช่น ติดฝิ่นงอมแงม, แก้ได้ยาก, รักษาได้ยาก, เช่น เจ็บงอมแงม.

ตะโกน

หมายถึงก. ออกเสียงดังกว่าปรกติเพื่อให้ได้ยิน.

หัด

หมายถึงก. ฝึก, ฝึกฝน, ทำให้ชำนาญ.

จักขุประสาท

หมายถึงน. ส่วนสำคัญของตา ทำให้แลเห็น.

หูทิพย์

หมายถึงน. หูที่จะฟังอะไรได้ยินทั้งหมด.

คับที่อยู่ได้ คับใจอยู่ยาก

หมายถึง(สำ) น. ที่อยู่แม้จะคับแคบก็อยู่ได้ถ้าสบายใจ แต่ถ้าอึดอัดใจ ที่อยู่จะกว้างขวางใหญ่โตอย่างไรก็อยู่ไม่ได้.

ประจักษ์พยาน

หมายถึง(กฎ) น. พยานบุคคลที่เป็นผู้ได้เห็น ได้ยิน หรือทราบข้อความเกี่ยวในเรื่องที่ให้การเป็นพยานนั้นมาด้วยตนเองโดยตรง.