ผลการค้นหา

เฝื่อน

หมายถึงว. รสที่เจือฝาดและขื่นอย่างรสดีเกลือ; วางหน้าไม่สนิทเหมือนกินของมีรสเฝื่อน.

ชิม

หมายถึงก. ลองลิ้มรสดูด้วยปลายลิ้น, ทดลองให้รู้รส.

เผด็จ

หมายถึง[ผะเด็ด] ก. ตัด, ขจัด, ขาด. (ข. ผฺฎาจ่).

สุคนธรส,สุคันธรส

หมายถึงน. กลิ่นหอม, ของหอม, เครื่องหอม.

ลิด

หมายถึงก. เด็ดหรือตัดเพื่อแต่ง เช่น ลิดกิ่ง ลิดใบ.

ติตติกะ

หมายถึง[ติด-] (แบบ) ว. มีรสขม. (ป.).

รสิก

หมายถึงน. ผู้รู้จักรส, ผู้รู้จักรสในทางกวีและศิลปะต่าง ๆ. (ป., ส.).

มัน

หมายถึงว. มีรสอย่างรสกะทิหรืออย่างถั่วลิสงคั่ว; เป็นเงา, ขึ้นเงา, เช่น เหงื่อออกหน้าเป็นมัน.

ชาติรส

หมายถึง[ชาติรด, ชาดติรด] น. รสโดยกำเนิด เช่นรสหวานแห่งนํ้าตาล. (ป.).

แปร๊ด

หมายถึง[แปฺร๊ด] ว. จัด, มาก, (ใช้แก่รสบางรสหรือสีบางสี) เช่น เปรี้ยวแปร๊ด แดงแปร๊ด.

สับปะรด เป็นคำที่ถูกต้อง ✅

สัปรด, สัปปะรด, สับปะรส เป็นคำที่เขียนผิด ❌

กลมกล่อม

หมายถึงว. ที่เข้ากันพอดี (ใช้แก่รสหรือเสียง).