ผลการค้นหา

ฟั่นเฟือน

หมายถึงว. หลงใหล, เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, คุ้มดีคุ้มร้าย, เช่น มีสติฟั่นเฟือน จิตใจฟั่นเฟือน.

สัมปชัญญะ

หมายถึง[สำปะชันยะ] น. ความรู้ตัวอยู่เสมอ, ความไม่เผลอตัว, มักใช้เข้าคู่กับคำ สติ เป็น สติสัมปชัญญะ. (ป.).

เสียจริต

หมายถึงว. เป็นบ้า, มีสติวิปลาส, วิกลจริต.

แทรกซึม

หมายถึงก. อาการที่ค่อย ๆ แทรกเข้าไปโดยไม่ให้รู้ตัว.

เฮ้ย

หมายถึงอ. คำที่เปล่งออกมาเพื่อให้รู้ตัวหรือให้ยั้งเป็นต้น.

สยามานุสติ

หมายถึง[สะหฺยามมานุดสะติ, สะหฺยามานุดสะติ] น. การระลึกถึงประเทศสยาม, ชื่อโคลง ๔ สุภาพ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว.

อจิตติ

หมายถึงน. ความขาดสติ, ความมัวเมา. (ส.).

สัญญาวิปลาส

หมายถึงว. มีสติฟั่นเฟือนคล้ายคนบ้า, สติวิปลาส ก็ว่า. (ป. สญฺาวิปลฺลาส).

สติสัมปชัญญะ

หมายถึงน. ความระลึกได้และความรู้ตัว, ความรู้สึกตัวด้วยความรอบคอบ, เช่น จะทำอะไรต้องมีสติสัมปชัญญะ.

ย่องเบา

หมายถึงก. อาการที่ย่องเข้าไปลักสิ่งของของเขาเพื่อไม่ให้เจ้าของรู้ตัว.

งวยงง

หมายถึงก. เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, มึนงง, งงงวย ก็ว่า.

งงงวย

หมายถึงก. เคลิบเคลิ้ม, เผลอสติ, มึนงง, งวยงง ก็ว่า.