ผลการค้นหา

สัมปรายิกภพ

หมายถึง[-ปะรายิกะ-] น. ภพหน้า. (ป., ส.).

อภิมุข

หมายถึงน. หัวหน้า เช่น เสนาภิมุข = หัวหน้าทหาร. ว. หันหน้าตรงไป, ตรงหน้า. (ป., ส.).

เจ้าหน้า,เจ้าหน้าเจ้าตา

หมายถึงน. ผู้ชอบทำเอาหน้า, ผู้ชอบเสนอหน้าเข้าไปทำธุระให้คนอื่นโดยเขาไม่ได้ขอร้อง.

นง

หมายถึงน. นาง (ใช้นำหน้าคำอื่น).

ฟายน้ำตา

หมายถึงก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.

เจี๋ยมเจี้ยม

หมายถึงว. วางหน้าไม่สนิทมีอาการเก้อเขิน.

ฉาด

หมายถึงว. เสียงดังเช่นนั้นอย่างเสียงดังเมื่อตบหน้าโดยแรงเป็นต้น.

มุขเด็จ

หมายถึงน. มุขโถงที่ยื่นออกมาจากหน้าอาคาร เป็นที่เสด็จออก.

รับหน้า

หมายถึงก. เผชิญหน้า, รอหน้า, เช่น ส่งเด็กไปรับหน้าเจ้าหนี้ไว้ก่อน.

กระลุมพาง

หมายถึงน. กลองหน้าเดียว, โบราณเขียนเป็น กรลุมพาง ก็มี.

ค้อนควัก

หมายถึงก. ค้อนจนหน้าควํ่า, ควักค้อน ก็ว่า.

สับเงา

หมายถึงว. สัปหงก, อาการที่หน้าหงุบลงเพราะง่วงนอน.