ผลการค้นหา

แสยก

หมายถึง[สะแหฺยก] ก. แยกเขี้ยวแสดงอาการให้เห็นน่ากลัว.

ร้องกระจองอแง

หมายถึงก. อาการที่เด็กหลาย ๆ คนร้องไห้พร้อม ๆ กัน.

ลิ้นพัน

หมายถึงว. อาการที่พูดเร็วรัวจนจับความไม่ได้.

ไบ่ ๆ

หมายถึงว. อาการที่เคี้ยวสิ่งของทำปากเยื้องไปมา.

ผลุย

หมายถึง[ผฺลุย] ว. อาการที่เชือกหรือปมหลุดโดยเร็ว.

ม่ายเมียง

หมายถึงก. ทำอาการเมิน ๆ เมียง ๆ.

กระโชกกระชั้น

หมายถึงว. อาการพูดกระแทกเสียงถี่ ๆ.

กระซี้กระซ้อ

หมายถึงว. อาการที่พูดสนิทชิดเชื้อเพื่อความเสน่หา.

กระวนกระวาย

หมายถึงก. วุ่นวายใจ, แสดงอาการวุ่นวายไม่เป็นสุข.

ตกดิน

หมายถึงก. อาการที่ดวงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไป.

ตาลาย

หมายถึงว. อาการที่มองเห็นอะไรไม่ชัดพร่าลายไปหมด.

ขยักขย้อน

หมายถึง[-ขะย่อน] ก. มีอาการพะอืดพะอมจวนจะอาเจียน.