ผลการค้นหา

ต้นเสียง

หมายถึงน. คนร้องนำ.

คนละไม้คนละมือ

หมายถึง(สำ) ต่างคนต่างช่วยกันทำ.

ส่วย

หมายถึงน. ชนชาติพูดภาษาตระกูลมอญ-เขมรพวกหนึ่ง อยู่ทางภาคอีสาน.

ละมุ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. กลุ่มต้นไม้เล็ก ๆ ตามชายห้วย หนอง บึง.

เถียง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนา สำหรับอยู่เฝ้าข้าว.

กระหน่อง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. อวัยวะส่วนหลังของลำแข้ง ตั้งแต่ขาพับลงไปถึงส้นเท้า เช่น ตัวหนึ่งกัดเอ็นกระหน่อง. (ม. ภาคอีสาน ชูชก), กระน่อง ขะน่อง หรือ ขาน่อง ก็เรียก.

ถึงว่า

หมายถึง(ปาก) คำกล่าวแสดงความคล้อยตาม เช่น คนหนึ่งพูดด้วยความแปลกใจว่า “ไม่นึกเลยว่าเขาจะเป็นคนเกะกะ” อีกคนหนึ่งก็คล้อยตามว่า “ถึงว่าซี”.

ศาลเตี้ย

หมายถึง(ปาก) น. เรียกการที่คนหรือกลุ่มคนที่ไม่มีอำนาจดำเนินคดีตามกฎหมายจับกุมคนมาชำระตัดสินความโดยพลการว่า ตั้งศาลเตี้ย.

ลูกแฝด

หมายถึงน. ลูกที่เกิดจากท้องแม่คนเดียวกัน ในระยะเวลาเดียวกันหรือใกล้กัน อาจเป็นแฝด ๒ คน ๓ คน หรือมากกว่านั้นก็ได้.

เฒ่าหัวงู

หมายถึงน. คนแก่หรือคนมีอายุมากที่มีเล่ห์เหลี่ยมหรือกลอุบายหลอกเด็กผู้หญิงในทางกามารมณ์, คนแก่เจ้าเล่ห์.

หมอแคน

หมายถึงน. ผู้มีความชำนาญในการเป่าแคน, อีสานเรียก ช่างแคน.

กระสาบ

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. เถานางนูน. (ไทยเหนือว่า ผักสาบ). (พจน. ๒๔๙๓).