ตัวกรองผลการค้นหา
ขี้แต้
หมายถึงน. ดินที่แห้งแข็งเป็นตะปุ่มตะป่ำอยู่ตามทุ่งนา มักอูดขึ้นมาจากรอยกีบเท้าวัวเท้าควาย เรียกว่า หัวขี้แต้.
สาหัตถ,สาหัตถ-,สาหัตถิก,สาหัตถิก-
หมายถึง[-ถะ-, -ถิกะ-] ว. ที่ทำด้วยมือของตนเอง. (ป.).
ลูบ
หมายถึงก. เอาฝ่ามือทาบลงแล้วเลื่อนไปหรือมาเป็นต้น.
หัสต์
หมายถึง[หัด] น. หัตถ์, มือ. (ส.; ป. หตฺถ).
หางยาม
หมายถึงน. หางคันไถตอนที่มือถือ.
ปาณิดล
หมายถึงน. ฝ่ามือ. (ป., ส. ปาณิตล).
กำปั้น
หมายถึงน. มือที่กำเข้าให้แน่นเพื่อจะทุบเป็นต้น.
กุมภัณฑยักษ์
หมายถึงน. ลมกุมารอย่างหนึ่งมีอาการคล้ายบาดทะยัก ผู้ที่เป็นลมนี้ตาจะช้อนสูง หน้าเขียว มือกำ เท้างอ หลังแอ่น กัดฟัน. (แพทย์).
ฟายน้ำตา
หมายถึงก. เอามือเช็ดน้ำตาที่อาบหน้าอยู่.
กำหมัด
หมายถึงน. มือที่กำเข้าให้แน่นเพื่อจะชกหรือต่อย.
บท,บท,บท-,บท-
หมายถึง(แบบ) เท้า, รอยเท้า, เช่น จตุบท, ในบทกลอนใช้ประสมกับคำอื่น ๆ หมายความว่า เท้า คือ บทบงกช บทบงสุ์ บทมาลย์ บทรัช บทศรี บทเรศ, (ดูคำแปลที่คำนั้น ๆ). (ป. ปท).
รำเท้า
หมายถึงก. เต้นหมุนเวียนวนไปด้วยเท้าอย่างเต้นรำของฝรั่ง, เต้นรำ ก็ว่า.