ตัวกรองผลการค้นหา
ปริคณห์
หมายถึง[ปะริคน] น. บริคณห์. (ป. ปริคหณ).
บัพพาชน์
หมายถึง[บับพาด] (แบบ) น. การขับไล่. (ป. ปพฺพาชน).
ประทุฐ
หมายถึง[ปฺระทุด] ว. ชั่ว, ร้าย. (ป. ปทุฏฺ).
กระแหม่ว
หมายถึง[-แหฺม่ว] ก. แขม่ว, ผ่อนลมหายใจให้ท้องยุบลง, บังคับกล้ามเนื้อท้องให้ท้องยุบลง. (แผลงมาจาก แขม่ว).
ต่อตา
หมายถึงก. ขยายพันธุ์พืชด้วยวิธีตัดเอาส่วนตาของพันธุ์ไม้ที่ต้องการไปติดกับส่วนตาของไม้อีกต้นหนึ่งในประเภทเดียวกัน.
เบญจก
หมายถึง[เบนจก] น. หมวด ๕. (ป. ปญฺจก).
ประจุคมน์
หมายถึงก. ลุกขึ้นต้อนรับ. (ป. ปจฺจุคฺคมน).
กาศยป
หมายถึงครุฑ, บุตรของฤษี กัศยป และ นางวินตา
ประทบ
หมายถึง(กลอน) ก. กระทบ เช่น ประทบประทะอลวน. (ตะเลงพ่าย).
ประโปรย
หมายถึง[-โปฺรย] ก. ทำน้ำให้กระจายเป็นเม็ดเล็ก ๆ เช่น ประโปรยน้ำจากพระสุหร่าย.
ปริกัลปมาลา
หมายถึงน. ระเบียบกริยาในไวยากรณ์ที่บอกความคาดหมาย ความกำหนด. (ส.).
เปรี้ยงปร้าง
หมายถึงว. โผงผาง.