ผลการค้นหา

ภาณกะ

หมายถึง[พานะกะ] (แบบ) น. ผู้สวด, ผู้กล่าว, ผู้บอก. (ป.).

กระเมาะ

หมายถึงน. ชื่อปลากระบอกขนาดเล็ก. (ดู กระบอก ๒).

ถือวิสาสะ

หมายถึงก. ถือว่าสนิทสนมเป็นกันเอง เช่น ถือวิสาสะหยิบหนังสือเพื่อนไปโดยไม่บอก.

หมาหวงก้าง

หมายถึง(สำ) น. คนที่หวงของที่ตนไม่มีสิทธิ์, คนที่กันท่าคนอื่นในสิ่งที่ตนได้ใช้ประโยชน์แล้วหรือใช้ประโยชน์ไม่ได้.

อย่า

หมายถึง[หฺย่า] ว. คำประกอบกริยาบอกความห้ามหรือไม่ยอมให้ทำการต่าง ๆ.

เนื้อเพลง

หมายถึงน. ส่วนสำคัญของทำนองเพลงที่บอกให้รู้ว่าเป็นเพลงอะไร; ทำนองเพลง.

อปโลกน์

หมายถึง[อะปะโหฺลก] ว. ที่บอกเล่า เช่น คำอปโลกน์. (ป. อปโลกน).

ที

หมายถึงน. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที.

ไม้จัตวา

หมายถึงน. เครื่องหมายวรรณยุกต์ รูปดังนี้ ๋ บอกเสียงสูงสุดใน ๕ เสียง.

ภาณ,ภาณ-

หมายถึง[พาน, พานะ-] (แบบ) น. การบอก, การกล่าว, การสวด. (ป.).

ต่อตัว

หมายถึงก. อาการที่คนหนึ่งขึ้นไปยืนบนบ่าของอีกคนหนึ่ง เช่น ต่อตัวปีนกำแพง. น. ชื่อการแสดงกายกรรมแบบหนึ่งที่ผู้แสดงคนหนึ่งหรือหลายคนขึ้นไปยืนเลี้ยงตัวบนตัวของผู้แสดงอีกคนหนึ่งซึ่งเป็นหลักเป็นต้น.

ลูกเสือลูกตะเข้

หมายถึงน. ลูกของคนอื่นที่เอามาเลี้ยงไว้แล้วกลับทำร้ายคนเลี้ยงในภายหลัง.