ตัวกรองผลการค้นหา
เป่าหวูด
หมายถึงก. ดึงสายเชือกเพื่อเปิดหวูดเรือกลไฟเป็นสัญญาณในการเดินเรือ.
ผนิด
หมายถึง[ผะหฺนิด] ก. ปิดให้แน่น เช่น พอเขียนหมดเข้าผนิดปิดตรา. (อิเหนา).
ผลัด
หมายถึง[ผฺลัด] ก. เปลี่ยนแทนที่ เช่น ผลัดเสื้อผ้า ผลัดเวร ผลัดใบ ผลัดขน. น. ลักษณนามเรียกการผลัดเปลี่ยนเวรยาม เช่น เปลี่ยนเวรวันละ ๓ ผลัด.
ผลูบด
หมายถึงน. ทางเลี้ยว. (ข.).
ผิดคำพูด
หมายถึงว. ไม่รักษาคำพูด, ผิดวาจา ก็ว่า.
ผุด
หมายถึงก. โผล่, ทะลึ่งหรือสูงเด่นขึ้นมาปรากฏอยู่เหนือพื้นดินพื้นนํ้าเป็นต้น เช่น ปลาผุด ตอผุด อย่าได้ผุดได้เกิด.
ผุดผาด
หมายถึงว. งามน่ารัก, ผ่องใส.
ผูกมัด
หมายถึงก. ผูกพันไว้แน่น.
พยักพเยิด
หมายถึง[-พะเยิด] ก. แสดงกิริยาหน้าตาพลอยรับรู้เห็นกับเขาด้วย, ไม่แสดงอาการให้ชัดเจนเป็นแต่พยักหน้า หรือทำบุ้ยใบ้ไม้มือเพื่อให้รู้.
พระเจ้าลอยถาด
หมายถึงน. ชื่อเพลงไทยทำนองหนึ่ง.
พร่ำพลอด
หมายถึงก. พูดออดอ้อนออเซาะ.
พรึ่ด
หมายถึงว. ครืด, ดาษไป, เช่น แดงพรึ่ด, พรืด ก็ว่า.