ตัวกรองผลการค้นหา
บัดแมล่ง
หมายถึง[-มะแล่ง] น. เวลาบ่ายเย็น.
แก้วสารพัดนึก
หมายถึงน. แก้วที่เชื่อกันว่า ถ้าผู้ใดมีอยู่แล้ว นึกอะไรได้อย่างใจ.
ขลุก
หมายถึง[ขฺลุก] ว. ง่วนอยู่กับสิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือในที่ใดที่หนึ่ง.
กาลเวลา เป็นคำที่ถูกต้อง ✅
กาฬเวลา เป็นคำที่เขียนผิด ❌
เสียเวลา
หมายถึงก. ใช้เวลาหมดไป เช่น วันหนึ่ง ๆ เขาเสียเวลาคอยรถประจำทางเป็นชั่วโมง, โดยปริยายหมายความว่า หมดเวลาไปโดยไม่ได้ประโยชน์คุ้ม เช่น หนังสือเล่มนี้เสียเวลาอ่าน.
เอาหน้า
หมายถึงก. อยากให้คนยกย่องสรรเสริญ เช่น ทำบุญเอาหน้าหรืออยากได้บุญคุณ เช่น เขามาเอาหน้ากับฉันว่าเป็นคนเสนอชื่อฉันให้ได้รับรางวัล; เรียกการทำงานเฉพาะงานที่ผู้ใหญ่รู้เห็นเพื่อหวังประโยชน์ว่า ทำงานเอาหน้า.
ไร
หมายถึงว. ไหน, ใด, อะไร.
วิเศษณการก
หมายถึง[วิเสสะนะ-] (ไว) น. คำที่เรียงอยู่หลังบุรพบทที่ใช้เป็นบทเชื่อม เช่น รถของฉัน เขากินด้วยช้อนส้อม เขามาสู่บ้าน ถ้าละบุรพบทเสีย ก็อยู่ติดกับบทที่มันประกอบ เช่น รถฉัน เขากินช้อนส้อม เขามาบ้าน.
ยาสั่ง
หมายถึงน. ยาพิษจำพวกหนึ่งที่เชื่อกันว่า ถ้าผู้ใดกินเข้าไปแล้วจะต้องตาย เมื่อไปกินอาหารที่กำหนดหรือตามเวลาที่กำหนดไว้.
ลูกเต้าเล้าอ่อน
หมายถึงน. ลูกเล็ก ๆ หลายคน เช่น เธอมีลูกเต้าเล้าอ่อน ไปไหนทีก็ต้องอุ้มบ้างจูงบ้าง.
แข่งกับเวลา
หมายถึง(สำ) ก. ทำอย่างรวดเร็ว เช่น ทำงานแข่งกับเวลา.
อรหัต,อรหัต-
หมายถึง[อะระหัด, ออระหัด, อะระหัดตะ-, ออระหัดตะ-] น. ความเป็นพระอรหันต์. (ป. อรหตฺต; ส. อรฺหตฺตฺว).