ผลการค้นหา

เคยปาก

หมายถึงก. พูดอย่างนั้นเสมอ ๆ, พูดจนเป็นนิสัย.

วจี

หมายถึง[วะ-] น. คำพูด, ถ้อยคำ. (ป.; ส. วจิ, วาจฺ).

วาท,วาท-

หมายถึง[วาด, วาทะ-] น. คำพูด, ถ้อยคำ; ลัทธิ, ความเห็น. (ป., ส.).

ฉาดฉาน

หมายถึงว. อาการที่พูดห้าวหาญและชัดถ้อยชัดคำ, ฉะฉาน ก็ใช้.

แก

หมายถึงส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วยซึ่งเป็นผู้ที่สนิทสนม หรือผู้น้อย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒; (ปาก) คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓.

ช่วง

หมายถึงก. มักใช้พูดเข้าคู่กับคำ ใช้ เป็น ช่วงใช้. (ไทยใหญ่ ช่วง ว่า ใช้).

เพ้อ

หมายถึงก. พูดโดยไม่มีสติ, พูดโดยไม่รู้ตัว, เช่น คนไข้เพ้อ.

โย

หมายถึง(ปาก) ก. พูดแขวะ, พูดชวนวิวาท.

บ้าน้ำลาย

หมายถึงว. ชอบพูดพล่าม, ชอบพูดเพ้อเจ้อ.

เต็มปาก

หมายถึงว. ใช้ประกอบกริยาพูดหรือกล่าว หมายความว่า พูดได้สนิทปาก, พูดได้อย่างไม่กระดากปาก ไม่อ้อมแอ้ม, บางทีก็ใช้ว่า เต็มปากเต็มคอ หรือ เต็มปากเต็มคำ.

หวานเป็นลม ขมเป็นยา

หมายถึง(สำ) น. คำชมมักไร้สาระทำให้ลืมตัวขาดสติ แต่คำติมักเป็นประโยชน์ทำให้ได้คิด.

ภาษณ์

หมายถึงน. การพูด. (ส.).