ค้นเจอ 311 รายการ

พาฬมฤค

หมายถึงน. สัตว์ร้าย, สัตว์ที่กินสัตว์อื่นเป็นอาหาร. (ป. พาฬมิค; ส. วฺยาลมฺฤค).

เพชรฤกษ์

หมายถึง[เพ็ดชะ-] น. ยามแข็งแรง.

ภฤตย์

หมายถึง[พฺรึด] น. คนรับใช้, คนใช้. (ส. ภฺฤตฺย; ป. ภจฺจ).

มฤจฉา

หมายถึง[มะริดฉา] ว. มิจฉา, ผิด. (ป. มิจฺฉา; ส. มิถฺยา).

มฤจฉาทิฐิ

หมายถึงน. มิจฉาทิฐิ, ความเห็นผิดทางธรรม.

มฤต

หมายถึง[มะริด, มะรึด] ว. ตายแล้ว. (ส. มฺฤต; ป. มต).

มฤตกะ

หมายถึง[มะรึตะกะ] น. ผู้ตาย, ซากศพ. (ส. มฺฤตก; ป. มตก).

มฤทุกะ

หมายถึงว. อ่อนโยน, ละมุนละม่อม, มีใจอ่อนโยน. (ส. มฺฤทุก; ป. มุทุก).

กรุณาทฤคุณ

หมายถึง[-ทฺรึคุน] (โบ; แบบ) น. กรุณาธิคุณ, คุณอันยิ่งใหญ่ คือ กรุณา.

กฤตยา,กฤตยา,กฤติยา

หมายถึง[กฺริดตะ-, กฺริดติ-] น. การใช้เวทมนตร์, เสน่ห์, อาถรรพณ์, เช่น มนตร์กฤตยานั้นซั้น เสื่อมสิ้นทุกอัน. (โลกนิติ), หาแม่มดถ้วนหน้า หมู่แก้ กฤติยา. (ลอ).

กฤษฎา,กฤษฎา,กฤษฎาภินิหาร

หมายถึง[กฺริดสะ-] (โบ; กลอน) แผลงมาจาก กฤดาภินิหาร เช่น เชิญชมชื่นกฤษฎา. (ม. คำหลวง ฉกษัตริย์).

กำมพฤกษ์

หมายถึง[-มะพฺรึก] (โบ) น. กัลปพฤกษ์ เช่น พวกประจำกำมพฤกษ์บังคมไหว้. (รามเกียรติ์ ร. ๒).

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ