ตัวกรองผลการค้นหา
ธรรมารมณ์
หมายถึง[ทำมา-] น. อารมณ์ที่ใจรู้, อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. ธมฺมารมฺมณ).
ประโมทย์
หมายถึง[ปฺระโมด] น. ความบันเทิงใจ, ความปลื้มใจ, โดยมากใช้ ปราโมทย์.
สะอื้น
หมายถึงก. ถอนใจสะท้อนเป็นระยะ ๆ เพราะร้องไห้มากเนื่องจากเสียใจระทมใจเป็นต้น, ถอนใจสะท้อนเป็นระยะ ๆ.
ศิษฎิ
หมายถึง[สิดสะดิ] น. การสอน. (ส. ศิษฺฏิ ว่า การปกครอง, การลงโทษ).
สุวินัย
หมายถึงว. สอนง่าย, ว่าง่าย, ดัดง่าย. (ป., ส.).
พรหมจักร
หมายถึงน. จักรวาล; คำสอนของพระพุทธเจ้า. (ส.; ป. พฺรหฺมจกฺก).
ละเหี่ย
หมายถึงก. อ่อนใจ, อิดโรย, เช่น กินยาลมแก้ใจละเหี่ย, ละเหี่ยใจ ก็ว่า.
ไก่อ่อน,ไก่อ่อนสอนขัน
หมายถึง(สำ) น. ผู้มีประสบการณ์น้อยยังไม่รู้ทันเล่ห์เหลี่ยมของคน.
มนินทรีย์
หมายถึงน. ใจซึ่งเป็นใหญ่ในการรับรู้ธรรมารมณ์ คือ อารมณ์ที่เกิดทางใจ. (ป. มน + อินฺทฺริย).
หนำใจ
หมายถึงว. สาแก่ใจ, สมใจอยาก, เช่น กินให้หนำใจ เที่ยวเสียหนำใจ.
บดีศร
หมายถึง[บอดีสอน] (กลอน) น. นายผู้เป็นใหญ่.
เพไนย
หมายถึงน. เวไนย, ผู้พึงดัดได้สอนได้. (ป. เวเนยฺย).