ค้นเจอ 889 รายการ

สพั้น

หมายถึง[สะ-] น. ทองเหลือง, ทองแดง. (ข. สฺพาน่).

สรฏะ

หมายถึง[สะระ-] น. กิ้งก่า. (ป., ส.).

สวรรยา

หมายถึง[สะหฺวันยา] (กลอน) น. สมบัติ.

สยามานุสติ

หมายถึง[สะหฺยามมานุดสะติ, สะหฺยามานุดสะติ] น. การระลึกถึงประเทศสยาม, ชื่อโคลง ๔ สุภาพ พระราชนิพนธ์ในพระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว.

อุษมะ,อุษมัน

หมายถึง[อุดสะมะ, อุดสะมัน] น. ไอ, ไออุ่น. (ส.; ป. อุสุม, อุสุมา).

สวรรค,สวรรค-,สวรรค์

หมายถึง[สะหฺวันคะ-, สะหฺวัน] น. โลกของเทวดา, เมืองฟ้า. (ส. สฺวรฺค; ป. สคฺค).

เศวต,เศวต-

หมายถึง[สะเหฺวด, สะเหฺวดตะ-] น. สีขาว. (ส.; ป. เสต).

ก้าวก่าย

หมายถึงก. ล่วงลํ้าเข้าไปยุ่งเกี่ยวหน้าที่ผู้อื่น, เหลื่อมลํ้าไม่เป็นระเบียบ เช่น งานก้าวก่ายกัน.

เกินเลย

หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาต่อผู้อื่นโดยขาดสัมมาคารวะ, เหลื่อมลํ้าทางจำนวน.

ทศม,ทศม-

หมายถึง[ทะสะมะ-, ทดสะมะ-] (แบบ) ว. ที่ ๑๐ เช่น ทศมสุรทิน = วันที่ ๑๐. (ส.).

สมานฉันท์

หมายถึง[สะมานะ-, สะหฺมานนะ-] น. ความพอใจร่วมกัน, ความเห็นพ้องกัน, เช่น มีความเห็นเป็นสมานฉันท์. (ป. สมาน + ฉนฺท).

อนุศาสนาจารย์

หมายถึง[อะนุสาสะนาจาน, อะนุสาดสะนาจาน] น. อาจารย์ผู้อบรมศีลธรรมของหน่วยราชการ.

 คำไทยที่มักเขียนผิด จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ