ผลการค้นหา

พวยพุ่ง

หมายถึงว. ช่วงโชติ, พุ่งเป็นลำออกไปโดยเร็ว เช่น แสงพวยพุ่ง รัศมีพวยพุ่ง.

พสกนิกร

หมายถึง[พะสกกะนิกอน, พะสกนิกอน] น. คนที่อยู่ในประเทศ ไม่ว่าจะเป็นพลเมืองของประเทศนั้นหรือคนต่างด้าวที่มาอาศัยอยู่ก็ตาม.

พหุคูณ

หมายถึงว. หลายเท่า, หลายทบ. (ส.).

พหุพจน์,พหูพจน์

หมายถึงน. คำที่กล่าวถึงสิ่งมากกว่าหนึ่ง. (ป., ส. พหุวจน).

พหู

หมายถึงว. พหุ.

พ้อ

หมายถึงก. พูดต่อว่าด้วยความน้อยใจ, ตัดพ้อ หรือ ตัดพ้อต่อว่า ก็ใช้.

พ้อ

หมายถึงดู กะพ้อ ๒.

พอกันที

หมายถึง(ปาก) ก. บอกเลิกกัน, ยุติกัน, ไม่เกี่ยวข้องกันอีกต่อไป.

พ่อเกลอ

หมายถึงน. เพื่อนร่วมนํ้าสบถของพ่อ.

พ้องพาน

หมายถึงก. ประสบ, แตะต้อง, เช่น ขออย่าให้มีภัยอันตรายมาพ้องพาน.

พอที

หมายถึงคำห้ามเพื่อขอยับยั้ง.

พอน

หมายถึงน. รากไม้ที่ขึ้นเป็นปีก เป็นพู หรือเป็นปมที่โคนต้น ซึ่งแผ่ขยายออกไปรอบ ๆ เพื่อพยุงลำต้น เช่น พอนตะเคียน พอนมะค่า, พูพอน ก็เรียก.