ผลการค้นหา

อีหลี

หมายถึง[-หฺลี] (ถิ่น-อีสาน) ว. จริง ๆ, บางทีใช้ว่า ดีหลี.

เอี่ยน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ปลาไหล. (ดู ไหล ๑).

แอว

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ชื่อกลองยาวขนาดใหญ่ชนิดหนึ่ง ทำด้วยลำท่อนไม้ขุดไส้ในออกให้กลวงแล้วขึงด้วยหนังสัตว์ทางด้านปากกลองเพียงด้านเดียว จากด้านปากกลองมีลักษณะสอบเข้าคล้ายเอว ตอนปลายบานผายออกคล้ายดอกลำโพง. (พายัพ แอว ว่า เอว).

แอ่ว

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. พูดคุย (ใช้แก่หนุ่มสาว); (ถิ่น-พายัพ) เที่ยว, ถ้าไปเที่ยวเกี้ยวผู้หญิง เรียกว่า แอ่วสาว. น. ชื่อเพลงไทยจำพวกหนึ่ง มีชื่อขึ้นต้นด้วยคำว่า แอ่ว เช่น แอ่วลาว แอ่วเคล้าซอ.

ฮด

หมายถึง(ถิ่น) ก. รด, รดนํ้าให้; พิธีรดนํ้าเนื่องในการแต่งตั้งพระ.

มืน

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. ลืม, เปิด, แย้ม, (ใช้แก่ตา) เช่น มืนตา ว่า ลืมตา.

มูสัง

หมายถึง(ถิ่น-ปักษ์ใต้) น. อีเห็น. (ดู อีเห็น).

ละแอน

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ) น. ต้นกระชาย. (ดู กระชาย).

เว้า

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) ก. พูด.

แวง

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ต้นปรือ. [ดู ปรือ ๑ (๑)].

ส้มชื่น

หมายถึง(ถิ่น-พายัพ, อีสาน) น. ต้นเขยตาย. (ดู เขยตาย).

ส้วม

หมายถึง(ถิ่น-อีสาน) น. ห้องนอน.