ผลการค้นหา

เป็นคำที่คนในสมัยเก่า ใช้เรียกทหาร น่าจะตรงกับภาษาไทยว่าท.ทหารอดทน

ภาษาจีน老总

เล่นสำนวนเหวินหยาง (เพื่อแสดงว่าตนเป็นคนมีความรู้ในภาษาโบราณ)

ภาษาจีน转文

คำที่ใช้เรียกโดยทั่วไป ไม่ว่าใครก็ได้ ซึ่งตรงกับภาษาไทยว่า ตาสีตาสา นายมีนายมา

ภาษาจีน张三李四

ตะขอ, ปลายงอเป็นตะขอของภาษาจีน เครื่องหมายตะขอ เกี่ยว, สอยห่าง, เย็บห่าง

ภาษาจีน钩

(ภาษาหนังสือ) ศัพท์เลียนเสียง,ใช้บรรยาย เสียงนกร้อง, ส่งเสียงร้องแจ๊วๆ

ภาษาจีน啁啾

เป็นภาษาพื้นบ้านที่ใช้เฉพาะพื้นที่ของเมืองฝูเจี้ยนไต้หวัน เกาะไหหลำ และทางด้านตะวันออกของเมืองกวางเจา

ภาษาจีน闽语

1.ถือไว้ในมือ 2.ดำเนินกิจการ 3.พูดภาษา 4.ฝึกซ้อม 5.ความประพฤติ

ภาษาจีน操

(ภาษาหนังสือ) 1.อ่าน (หนังสือ) ท่อง, 2.ดูคำว่า"籀文"สามารถอ่าน "zhòu wén"ได้ด้วย

ภาษาจีน籀

1. ตัวเขียนเล็กของตัวเลข, 2. ตัวเขียนเล็กของตัวพยัญชนะที่ใช้สะกดภาษาจีน

ภาษาจีน小写

สว่างไสว รุ่งโรจน์ โชติช่วง เจริญ รุ่งเรือง ส่วนที่ดีที่สุด ส่วนที่เป็นหัวกะทิ หรูหรา ฟุ่มเฟือย หงอก ขาว จีน ประเทศจีน ภาษาจีน

ภาษาจีน华

ตัวสระสื่อนำ, หมายถึงสระที่อยู่หน้าตัวสระสำคัญในการสะกดเสียงของภาษาจีนกลาง

ภาษาจีน介音

ภาษาโบราณ ใช้เรียกตัวอักษรที่ประดิษฐ์อยู่หน้าประตูพระราชวัง ภายหลังหมายถึงตัวอักษรที่เห็นได้เด่นชัด

ภาษาจีน榜书