ผลการค้นหา

เวลาไม่เคยทำให้คนเสียแต่คนต่างหากทำให้เสียเวลา

กาย วาจา ใจ ที่เกิดแห่งบุญ ใจนั้นคือความคิด จิตหรือใจโดยความหมายเป็นสิ่งเดียวกัน จิตหรือใจเป็นสภาพเป็นกลาง ๆ ถ้าคิดเรื่องดีก็เป็นบุญ ถ้าคิดเรื่องไม่ดีก็เป็นบาป สติเป็นหลักปฏิบัติสำคัญของจิต ฝึกหัดให้เป็นผู้มีสติประจำจิตอยู่เสมอ

กินเหล้าเพื่อเข้าสังคม เป็นค่านิยมที่ผิด

ความสะอาดเป็นบ้านพักของคนขยัน ความสกปรกเป็นบ้านพักของคนเกียจคร้าน

ถ้าเสรีไม่มีเขต จะเป็นเหตุให้วุ่นวาย ถ้าเสรีตามกฎหมาย ความวุ่นวายสงบลง

ถ้าเอาชนะด้วยอาวุธจะสิ้นสุดด้วยความแค้น ใช้ธรรมะชนะแทนความแค้นจะหายไป

ถูกเตือนแล้วยังประมาทอยู่ นับเป็นคนโง่จะเสียใจภายหลัง

ท่ามกลางเสียงอึกทึกของอาวุธ กฎหมายก็เป็นใบ้

ทำบุญสร้างสวรรค์ การพนันสร้างหนี้

ปราชญ์ไม่เคยกังวลเรื่องความเป็นความตายของตัวเอง แต่กังวลถึงอนาคตของชาติอยู่เสมอ

เวลาเป็นกฎเกณฑ์ของธรรมชาติ วันหนึ่ง 24 ชั่วโมง กลางคืนเป็นเรื่องของพระจันทร์ กลางวันเป็นเรื่องของพระอาทิตย์ เป็นสิ่งที่มีความจำกัด จะเร่งให้มากกว่านี้ก็ไม่ได้ ให้น้อยกว่านี้ก็ไม่ได้มนุษย์เกิดมาจำเป็นต้องเกี่ยวข้องกับเวลาและตกอยู่ใต้อำนาจของเวลา จะทำธุระอะไรต้องรีบทำไม่เช่นนั้นชีวิตจะสูญเปล่า คือเวลาจะกลืนกินหมด มนุษย์ทุกคนมีสิทธิ์ที่ใช้เวลาเท่าเทียมกัน ผู้ที่เกียจคร้านก็จะถูกเวลากลืนกิน ชีวิตจะสูญเปล่า

เห็นผู้ใหญ่ว่าโง่ เห็นนักเลงโตว่าฉลาด เห็นพ่อแม่ไม่สามารถ คืออุบาทว์บ้านเมือง