ปราณ
หมายถึง[ปฺราน] น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต, ใจ. (ส. ปฺราณ; ป. ปาณ).
หมายถึง[ปฺราน] น. ลมหายใจ; สัตว์มีชีวิต, ชีวิต, ใจ. (ส. ปฺราณ; ป. ปาณ).
หมายถึง[รึไท] น. ใจ, ความรู้สึก. (กร่อนมาจาก หฤทัย). (ส. หฺฤทย; ป. หทย).
หมายถึงได้ดีดั่งใจ,สมใจ,ถูกใจ
หมายถึงนางกษัตริย์ เรียก ใจเมือง อย่างว่า มีท่อเยาวยอดแก้วเป็นมิ่งใจเมือง นางลุนมีแม่เดียวเทียมท้าว ปรากฏแก้วสุมุณฑาธรงฮูป โฉมยิ่งเพี้ยงแพงไว้แว่นใจ (สังข์).
หมายถึง[จิด, จิดตะ-] น. ใจ, สิ่งที่มีหน้าที่รู้ คิดและนึก, (โบ เขียนว่า จิตร), ลักษณนามว่า ดวง. (ป. จิตฺต).
หมวดหมู่คำไวพจน์ ใจ
คำไวพจน์ ใจคำบาลีหทย
คำสันสกฤตหฺฤทย
แปลว่า(ท้องไส้) ปั่นป่วน, (ใจ) สั่น
PHRVแปลว่าฝังใน (ใจ), ฝังใจ, ปลูกฝัง
PHRVภาษาญี่ปุ่น短かい
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นみじかい
adj-iภาษาญี่ปุ่น胸襟
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นきょうきん
n