อาภรณ์
คำบาลีอภรณ
คำบาลีอภรณ
หมายถึง[-พอน] น. เครื่องประดับ, บางทีก็ใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น พัสตราภรณ์ = เครื่องประดับคือเสื้อผ้า สิราภรณ์ = เครื่องประดับศีรษะ คชาภรณ์ = เครื่องประดับช้าง พิมพาภรณ์ = เครื่องประดับร่างกาย ในคำว่า ถนิมพิมพาภรณ์ ธรรมาภรณ์ = มีธรรมะเป็นเครื่องประดับ. (ป., ส.).
หมวดหมู่คำไวพจน์ เครื่องนุ่งห่ม
คำไวพจน์ เครื่องนุ่งห่มภาษาจีน服装
อ่านว่าอา-พอน
แปลว่าอาภรณ์
Nแยกคำสมาสแบบสนธิเป็นมาลี + อาภรณ์
หมายถึง[มนทะนะ] น. เครื่องประดับ, อาภรณ์; การแต่ง. (ป., ส.).
แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นจุฬา + อาภรณ์
ภาษาจีน衣着
แยกคำสมาสแบบสนธิเป็นหัสดี + อาภรณ์
แปลว่าอาภรณ์ที่มีรูปแบบ
วันอังคาร+3