ฤษี
ภาษาจีน修行者
ภาษาจีน修行者
ภาษาจีน林间修行者
หมายถึง[รึ-] น. ฤๅษี, นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ. (ส. ฤษี ว่า ผู้เห็น, ผู้แต่งพระเวท; ป. อิสิ).
ภาษาจีน隐士
ภาษาญี่ปุ่น隠者
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นいんじゃ
nอ่านว่ารึ-สี
แปลว่าฤษี
Nหมายถึงน. ผู้มีผมมุ่นเป็นชฎา, นักพรตพวกหนึ่งที่เราเรียกว่า ฤษี. (ป., ส.).
หมายถึง[พะนะ-] น. ผู้อยู่ป่า, ฤษี. ว. ซึ่งอยู่ในป่า. (ป., ส. วนวาสี).
หมายถึงน. อาจารย์ผู้สำเร็จ, ฤษี.
หมายถึงน. ผู้สำเร็จ, ฤษี, ลักษณนามว่า ตน.
หมายถึง[ดะบัดสะ-] (แบบ) น. ผู้ประพฤติความเพียร, ฤษี, เพศหญิงว่า ดบัสวินี. (ส. ตปสฺวินฺ).