ผลการค้นหา
ประเภทการค้นหา
ตัวกรองผลการค้นหา
ค้นเจอ 3,575 รายการ
บุญ,บุญ-
หมายถึง[บุน, บุนยะ-] น. การกระทำดีตามหลักคำสอนในศาสนา; ความดี, คุณงามความดี. ว. ดี เช่น คนใจบุญ, มีคุณงามความดี เช่น คนมีบุญ. (ป. ปุญฺ; ส. ปุณฺย).
ที่พึ่ง
หมายถึงน. ผู้คุ้มครองช่วยเหลือ เช่น พ่อแม่เป็นที่พึ่งของลูก, สิ่งที่อาศัยยึดเป็นหลัก เช่น ได้ตำราเป็นที่พึ่ง, เครื่องยึดเหนี่ยวทางใจ เช่น ยึดพระรัตนตรัยเป็นที่พึ่ง.
ที่พึ่ง
บุญ
ภาษาเกาหลี자선
บุญ-
อ่านว่าบุน-ยะ
บุญ
ภาษาจีน功德
ตามบุญ
บุญ
อ่านว่าบุน
บุญ
ภาษาจีน善行
ส่วนบุญ
ภาษาจีน阴德