ส่อเสียด
ภาษาจีน挑拨离间
ภาษาจีน挑拨离间
หมายถึงก. อาการที่พูดยุยงให้ผู้อื่นแตกแยกกัน.
แปลว่าส่อเสียด
Vแปลว่าคนที่ไม่มีเพื่อน, คนไร้เพื่อน
SLหมายถึง[บันดิด] น. ผู้ทรงความรู้, ผู้มีปัญญา, นักปราชญ์, ผู้สำเร็จการศึกษาขั้นปริญญาซึ่งมี ๓ ขั้น คือ ปริญญาตรี ปริญญาโท ปริญญาเอก เรียกว่า บัณฑิต มหาบัณฑิต ดุษฎีบัณฑิต, ผู้มีความสามารถเป็นพิเศษโดยกำเนิด เช่น คนนี้เป็นบัณฑิตในทางเล่นดนตรี. (ป., ส. ปณฺฑิต).
คำบาลีปณฺฑิต
คำสันสกฤตปณฺฑิต
หมายถึงคนที่ชอบส่อเสียดยุยงให้เขาแตกกัน
อ่านว่าบัน-ดิด