ผลการค้นหา

ต้องสู้

ภาษาจีน不得不战斗

เว้ย

หมายถึงว. คำลงท้ายของการร้องเรียก ถาม หรือขานรับเป็นต้น ใช้ในลักษณะที่ไม่สุภาพหรือเป็นกันเอง เช่น แดงเว้ย ไปไหนเว้ย ไปตลาดมาเว้ย เบื่อจริงเว้ย, โว้ย ก็ว่า. อ. คำที่เปล่งออกมาแสดงความสงสัยหรือไม่พอใจเป็นต้น เช่น เว้ย! ไม่มีใครอยู่สักคนเลย, โว้ย ก็ว่า.

ต้องสู้

หมายถึงน. ชนชาติกะเหรี่ยงหรือยางพวกหนึ่ง.

particle used after a vocative, roughly equivalent to hey, hi

แปลว่าเว้ย

onomatopoeia from the sound of calling attention, expressing familiarity

แปลว่าเว้ย

ต้องสู้เว้ยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แฟนแม่งเบื่อกู คนคนเดียวไม่ทำให้กูตายหรอก

Karen tribe

แปลว่ากะเหรี่ยงต้องสู้

มีดต้องสู้

หมายถึงน. มีดขนาดใหญ่ มีลักษณะคล้ายดาบ ปลายตัดเป็นหยัก ด้ามทำด้วยโลหะหรือไม้หุ้มโลหะ ปรกติสอดใบมีดไว้ในฝัก เป็นมีดที่นิยมใช้กันในหมู่ชาวต้องสู้.

เดินทางบ่อสุดเส้น อย่าถอยหลังให้เขาเหยียบ ตายขอให้ตายหน้า พุ้น เขาสิเอิ้นว่าหาญ

ความหมายนักสู้ต้องสู้ไม่ถอยให้ตายอย่างวีรบุรุษ

กุหล่า

หมายถึง[-หฺล่า] น. ชนชาติต้องสู้และไทยใหญ่, กุลา หรือ คุลา ก็ว่า.

คุลา

หมายถึงน. ชนชาติต้องสู้และไทยใหญ่, กุลา หรือ กุหล่า ก็ว่า.

ไป ๆ มา ๆ

หมายถึงว. ในที่สุด, ผลสุดท้าย, เช่น ไป ๆ มา ๆ ก็ต้องมาขอเงินพ่อใช้.