เสียงก้อง (ทางสัทศาสตร์),เสียงโฆษะ
ภาษาญี่ปุ่น有声音
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นゆうせいおん
nภาษาญี่ปุ่น有声音
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นゆうせいおん
nภาษาจีน清音
หมายถึงว. ก้อง, เสียงสระหรือพยัญชนะซึ่งขณะที่เปล่งออกมาเส้นเสียงสั่นในภาษาไทยได้แก่เสียง บ ด เมื่อเป็นพยัญชนะต้น เสียง ง น ม ย ร ล ว และเสียงสระทุกเสียง, (ไว) เรียกพยัญชนะในภาษาบาลีและสันสกฤตที่มีเสียงก้องว่า พยัญชนะโฆษะ ได้แก่ พยัญชนะตัวที่ ๓, ๔, ๕ ของวรรค และ ย ร ล ว ห ฬ. (ส.; ป. โฆส).
หมายถึงน. เสียงดังมากอย่างเสียงในที่จำกัด เช่นในโบสถ์; เสียงดังไปได้ไกล.
แปลว่าเสียงก้อง
Nแปลว่าเสียงก้อง
Nภาษาญี่ปุ่นエコーする
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นエコーする
vภาษาเกาหลี메아리
ภาษาญี่ปุ่นこだまする
คำอ่านภาษาญี่ปุ่นこだまする
vภาษาเกาหลี메아리
แปลว่า(เสียง) ก้องกังวาน, ซึ่งเกิดเสียงก้อง
ADJแปลว่าเสียงก้อง, เสียงสะท้อน, เสียงสะท้อน
N