พจนานุกรมแปล ไทย – ไทย

7 มี.ค. 2567

พจนานุกรมไทย

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เป็นพจนานุกรมอธิบายศัพท์ภาษาไทย ที่ทางราชการจัดทำขึ้นเพื่อให้การเขียนหนังสือไทยมีมาตรฐานเดียวกัน ไม่ลักลั่น โดยมีการปรับปรุงตามลำดับเรื่อยมา เมื่อปรับปรุงพจนานุกรมฉบับหนึ่ง ๆ แล้วเสร็จจึงได้ออกประกาศ เรื่อง ระเบียบการใช้ตัวสะกด ให้หนังสือราชการ และการศึกษาเล่าเรียนในโรงเรียน ใช้ตัวสะกดตาม พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เช่นนี้ เสมอไป

เป็นหนังสือทรงคุณค่าที่ทุกห้องสมุควรมีไว้ใช้ศึกษาและอ้างอิง

เมื่อห้องสมุดย้ายจากโรงเรียนมาอยู่ในมือถือ

โลกอินเตอร์เน็ตช่วยย้ายห้องสมุดมาอยู่ในมือถือของเรา หมายความว่าทุกวันนี้เราสามารถเข้าถึงชุดข้อมูลต่าง ๆ ได้ง่าย ๆ ผ่านการค้นหาผ่านระบบอินเตอร์เน็ต ดังนั้นฐานความรู้ต่าง ๆ จึงต้องปรับตัวโดยย้ายตัวเองมาในรูปแบบเว็บไซต์หรือแอปพิเคชันบนมือถือเพื่อให้เหล่าผู้คนผู้ใช้ทั่ว ๆ ไปสามารถเข้าถึงข้อมูลเหล่านั้นได้สะดวกขึ้น

Wordy Guru ผู้ให้บริการระบบสืบค้นข้อมูลฐานคำศัพท์ขนาดใหญ่ได้ช่วยนำชุดข้อมูล พจนานุกรมไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน เข้ามาอยู่ในระบบทั้งเว็บไซต์และมือถือทุก platform ทั้ง iOS, Android และ Windows ให้ทุกท่านสามารถค้นหาได้จากทุกที่กันเลยทีเดียว

พจนานุกรมแปล ไทย – ไทย ออนไลน์

จุดประสงค์ของเว็บ เพื่อสนับสนุนการใช้ภาษาไทยให้ถูกต้องตามความหมายของแต่ละคำ ขอบคุณข้อมูลจาก พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔

คำศัพท์ภาษาไทย พร้อมความหมาย 20 คำ ที่ค้นหาบ่อย ๆ

คำศัพท์	ความหมาย
กระแนะกระแหน	[-แหฺน] ก. พูดกระทบหรือพูดเป็นเชิงเสียดสี, กระแหนะกระแหน ก็ว่า.
กินสี่ถ้วย	ก. กินเลี้ยงในงานมงคล [สี่ถ้วย คือ ขนม ๔ อย่าง อย่างละถ้วย ได้แก่ ไข่กบ (สาคูหรือเมล็ดแมงลัก), นกปล่อย (ลอดช่อง), มะลิลอย (ข้าวตอก), อ้ายตื้อ (ข้าวเหนียว) มีนํ้ากะทิใส่ชามอยู่กลาง].
เข็นครกขึ้นเขา	(สํา) ก. ทํางานที่ยากลำบากอย่างยิ่งโดยต้องใช้ความเพียรพยายามและอดทนอย่างมาก หรือบางทีก็เกินกำลังความสามารถหรือสติปัญญาของตน.
เข้าเมืองตาหลิ่วต้องหลิ่วตาตาม	(สํา) ก. ประพฤติตนตามที่คนส่วนใหญ่ประพฤติกัน.
โขยกเขยก	[-ขะเหฺยก] ว. กะโผลกกะเผลก.
คำพ้องรูป	น. คำที่เขียนเหมือนกันแต่มีความหมายต่างกัน เช่น ขัน (น้ำ) กับ (ไก่) ขัน คู (ร่องน้ำ) กับ (นกเขา) คู.
เงี่ยน	ก. อยากจัด, กระหายจัด, มีความรู้สึกอยากหรือกระหายเป็นกําลัง, (โดยมากใช้เฉพาะของเสพติดและกามคุณ).
เซ็งแซ่	ว. ดังอื้ออึงแซ่ไปหมด.
ได้คืบจะเอาศอก	(สำ) ต้องการได้มากกว่าที่ได้มาแล้ว.
บราลี	[บะรา-] น. ยอดเล็ก ๆ มีสัณฐานดุจยอดพระทราย ใช้เสียบราย ๆ ไปตามอกไก่หลังคา หรือเสียบหลังบันแถลงบนหลังคาเครื่องยอด.
เปรมปรีดิ์	[-ปฺรี] ว. อิ่มอกอิ่มใจ, ปลาบปลื้มใจ.
ภาษาคำโดด	น. ภาษาแบบที่ใช้คำที่มีลักษณะโดด ๆ คือ ไม่มีการเปลี่ยนแปลงรูปไปตามหน้าที่หรือตามความสัมพันธ์ทางไวยากรณ์เกี่ยวเนื่องกับคำอื่น คำในภาษาคำโดดมักจะมีพยางค์เดียวเป็นส่วนมาก แต่ก็มีคำสองพยางค์และหลายพยางค์ด้วย เช่น ภาษาไทย ภาษาจีน ภาษาเวียดนาม. (อ. isolating language).
รักยาวให้บั่น รักสั้นให้ต่อ	(สํา) ก. รักจะอยู่ด้วยกันนาน ๆ ให้ตัดความคิดอาฆาตพยาบาทออกไป รักจะอยู่กันสั้น ๆ ให้คิดอาฆาตพยาบาทเข้าไว้, ยาวบั่น สั้นต่อ ก็ว่า.
สถุล	[สะถุน] ว. หยาบ, ตํ่าช้า, เลวทราม, (ใช้เป็นคำด่า), เช่น เลวสถุล, มักใช้เข้าคู่กับคำ ไพร่ เป็น ไพร่สถุล. (ส. สฺถูล ว่า อ้วน, หยาบ; ป. ถูล).
สัมปรายภพ,สัมปรายิกภพ	[-ปะรายะ-, -ปะราย-, -ปะรายิกะ-] น. ภพหน้า. (ป., ส.).
สิงขร	[-ขอน] น. สิขร.
สีซอให้ควายฟัง	(สํา) ก. สั่งสอนแนะนำคนโง่มักไม่ได้ผล เสียเวลาเปล่า.
หมากัดอย่ากัดตอบ	(สำ) ก. อย่าลดตัวลงไปต่อสู้หรือต่อปากต่อคำกับคนพาลหรือคนที่มีศักดิ์ต่ำกว่า.
อร	[ออน, ออระ] (กลอน) น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย. (นิ. นรินทร์).nว. สวย, งาม, เช่น พระองค์กลมกล้องแกล้ง เอวอ่อนอรอรรแถ้ง ถ้วนแห่งเจ้ากูงาม บารนี ฯ. (ลอ).
อักษรกลาง	[อักสอน-] น. พยัญชนะที่คําเป็นมีพื้นเสียงเป็นเสียงสามัญ ผันได้ครบ ๔ รูป ๕ เสียง มีรูปวรรณยุกต์กับเสียงวรรณยุกต์ตรงกัน เช่น กา ก่า ก้า ก๊า ก๋า คําตายมีพื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันได้ ๔ เสียง มี ๓ รูป คือ พื้นเสียงเป็นเสียงเอก ผันด้วยวรรณยุกต์ เป็นเสียงโท ผันด้วยวรรณยุกต์ เป็นเสียงตรี ผันด้วยวรรณยุกต์ เป็นเสียงจัตวา เช่น จะ จ้ะ จ๊ะ จ๋ะ มี ๙ ตัว คือ ก จ ฎ ฏ ด ต บ ป อ.

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554

พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554 เป็นพจนานุกรมภาษาไทยที่ใช้เป็นมาตรฐานสำหรับการเขียนหนังสือไทยของทางราชการและสถาบันการศึกษามาตั้งแต่ปี พ.ศ. 2556 ถึงปัจจุบัน ผู้จัดทำคือ คณะกรรมการชำระพจนานุกรม แห่งราชบัณฑิตยสถาน (ปัจจุบันเปลี่ยนเป็นราชบัณฑิตยสภา) โดยแก้ไขปรับปรุงเนื้อหาจากพจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2542