พ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๓๐ เป็นพวกอักษรตํ่า ใช้เป็นตัวสะกดในแม่กบในคำที่มาจากบาลีและสันสกฤต เช่น ภพ ภาพ สรรพ ผลลัพธ์.
หมายถึง[บุบพะ-] ว. ก่อน, ทีแรก; เบื้องต้น, เบื้องหน้า. (ป. ปุพฺพ; ส. ปูรฺว).
หมายถึง[ตามพะ-] (แบบ) น. ทองแดง. (ป. ตมฺพ; ส. ตามฺร).
หมายถึง[ปุบพะ] ว. บุพ, บุพพะ. (ป.).
หมายถึง[อำพะ-] น. ต้นมะม่วง, ใช้ว่า อัมพพฤกษ์ ก็มี. (ป.; ส. อามฺร).
หมายถึง[ยุบพะ-] ว. หนุ่ม, สาว. (ป., ส. ยุว).
หมายถึง[ปุระพะ-] ว. บุพ, บุพพะ. (ส. ปูรฺว).
พณฯ, ฯพณ, พณ เป็นคำที่เขียนผิด ❌
พโยม เป็นคำที่เขียนผิด ❌
หมายถึง[พะสะนะ, พดสะนะ] น. เสื้อผ้า, เครื่องนุ่งห่ม. (ป., ส. วสน).
หมายถึง[ดามพะ-, ดาม] น. ทองแดง, สิ่งที่ทำด้วยทองแดง. (ป. ตมฺพ; ส. ตามฺร).
พวักพวน เป็นคำที่เขียนผิด ❌