พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดบาป-เวร
รวมพุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดบาป-เวร
พุทธสุภาษิต เกี่ยวกับ หมวดบาป-เวร ตามที่เคยรู้จัก พุทธสุภาษิต มีอยู่หลายคำ จะมีคำไหนที่เรารู้จักไหมนะ
- การไม่ทำบาป นำสุขมาให้
- คนพูดเท็จ จะไม่พึงทำบาป ย่อมไม่มี
- คนพูดเท็จ ล่วงสัตยธรรมเสียอย่างหนึ่ง ไม่คำนึงถึงโลกหน้า จะไม่พึงทำบาปเป็นอันไม่มี
- คนมักทำบาปเพราะความหลง
- คนมีสันดานชั่ว ย่อมลำบากเพราะกรรมของตน
- คนสะอาด ไม่ยินดีในความชั่ว
- ควรงดเว้นบาปเสีย เหมือนพ่อค้ามีพวกน้อย มีทรัพย์มาก เว้นหนทางที่มีภัย และ เหมือนผู้รักชีวิตเว้นยาพิษเสียฉะนั้น
- ความสั่งสมบาป นำทุกข์มาให้
- ถ้าฝ่ามือไม่มีแผล ก็พึงนำยาพิษไปด้วยฝ่ามือได้ ยาพิษซึมเข้าฝ่ามือไม่มีแผลไม่ได้ฉันใด, บาปย่อมไม่มีแก่ผู้ไม่ทำฉันนั้น
- บาปกรรม ที่ทำแล้วย่อมไม่มีเปลี่ยนแปลง เหมือนนมสดที่รีดในวันนั้น, บาปย่อมตามเผาคนเขลา เหมือนไฟที่เถ้ากลบไว้
- บาปธรรมเป็นมลทินแท้ ทั้งในโลกนี้ ทั้งในโลกอื่น
- บาปไม่มี แก่ผู้ไม่ทำ
- ผู้ทำบาป ย่อมเศร้าโศกในโลกนี้ ละไปแล้วก็เศร้าโศก ชื่อว่าเศร้าโศกในโลกทั้งสอง, เขาเห็นกรรมอันเศร้าหมองของตน จึงเศร้าโศกและเดือนร้อน
- ผู้ใดระงับบาปน้อยใหญ่ได้โดยประการทั้งปวง ท่านเรียกผู้นั้นว่าสมณะ เพราะเป็นผู้ระงับบาปทั้งหลายได้
- พึงละเว้นบาปทั้งหลาย
- สาธุชนย่อมละบาปกรรมด้วยตปะ (ตบะ)
- เมื่อเรากล่าวธรรมอยู่ บาปย่อมไม่แปดเปื้อน
- เวรของผู้จองเวร ย่อมไม่ระงับ
- เวรย่อมระงับด้วยการไม่จองเวร
- แม้หม้อน้ำยังเต็มด้วยหยาดน้ำฉันใด, คนเขลาสั่งสมบาปแม้ทีละน้อย ๆ ก็เต็มด้วบบาปฉันนั้น
- ในกาลไหน ๆ เวรในโลกนี้ย่อมระงับด้วยเวรไม่ได้เลย
- ไม่ควรทำบาป เพราะเห็นแก่กิน
