คนดี
หมายถึงน. คนที่มีคุณความดี, คนที่มีคุณธรรม.
หมายถึงน. คนที่มีคุณความดี, คนที่มีคุณธรรม.
หมายถึงน. คนดี, คนประพฤติดี. (ป., ส.).
หมายถึงน. คนที่เกิดในตระกูลดี, คนที่มีมารยาทดีงาม.
หมายถึงน. อวัยวะภายในของคนและสัตว์ที่บรรจุนํ้าข้นสีเขียว มีรสขม ซึ่งออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร, เรียกนํ้าข้นสีเขียว มีรสขม ออกจากตับ สำหรับช่วยย่อยอาหาร ว่า นํ้าดี.
หมายถึงน. คนดี, คนที่มีคุณงามความดี, (ใช้ในการยกย่อง). (ป.).
หมายถึงว. เฉลียวฉลาดรอบคอบ เช่น เด็กคนนี้หัวดี ปีนี้ต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แน่.
หมายถึง(สำ) ก. เห็นคนอื่นดีกว่าญาติพี่น้อง.
หมายถึงว. มีลักษณะที่เป็นไปในทางที่ต้องการ น่าปรารถนา น่าพอใจ ใช้ในความหมายที่ตรงข้ามกับลักษณะบางอย่างแล้วแต่กรณี คือ ตรงข้ามกับชั่ว เช่น คนดี ความดี, ตรงข้ามกับร้าย เช่น โชคดี เคราะห์ดี; สวย, งาม, เช่น หน้าตาดี, เรียบร้อย เช่น มรรยาทดี, เพราะ เช่น เสียงดี, จัด เช่น แดดดี, เก่ง เช่น ดีแต่พูด, ชอบ เช่น ดีแล้ว, อยู่ในสภาพปรกติ เช่น สุขภาพดี คืนดี.
หมายถึง(สำ) ว. แทนที่จะอยู่เฉย ๆ กลับทำสิ่งที่ก่อให้เกิดความเดือดร้อนแก่ตน เช่น อยู่ดีไม่ว่าดีขอลูกเขามาเลี้ยง.
หมายถึง(สำ) น. คนทำดีเทวดาย่อมคุ้มครอง, มักใช้เข้าคู่กับ คนร้ายตายขุม ว่า คนดีผีคุ้ม คนร้ายตายขุม.
หมายถึงน. คนเลวมากจนหาดีไม่ได้, เศษคน ก็เรียก.
หมายถึงก. ติดต่อกับคนอื่น ๆ ได้ดี.