ระบาญ
หมายถึงก. รบ, สู้รบ.
หมายถึงก. รบ, สู้รบ.
หมายถึงก. สู้กัน, ต่อสู้ในทางศึก, เช่น ไปรบกับข้าศึกที่ชายแดน, สู้ เช่น รบกับหญ้าไม่ชนะ; เร้าจะเอาให้ได้ เช่น ลูกรบแม่ให้ซื้อตุ๊กตา.
หมายถึงก. รบตอบ, สู้รบ. (ป.).
หมายถึงน. แนวที่มีการสู้รบกัน.
หมายถึงก. เอาชนะกันด้วยกำลังกาย อาวุธ หรือสติปัญญาความสามารถเป็นต้น เช่น ชกสู้เขาไม่ได้จึงยอมแพ้ ทหารสู้กันในสนามรบ เล่นหมากรุกสู้กัน; มีสติปัญญาความสามารถเป็นต้นทัดเทียมกันหรือเหนือกว่า เช่น มีสติปัญญาสู้เขาได้; ยอมทน เช่น พูดไปก็ไม่ดี สู้นิ่งไม่ได้.
หมายถึง[ระบาน] ก. รบ, สู้.
หมายถึงก. เกี่ยงกันไว้, สู้รบขัดขืนไว้.
หมายถึง[จะระ-] (กลอน) ก. สู้รบ.
หมายถึงก. ปะทะไว้, ต้านทานไว้, สู้รบป้องกันไว้.
หมายถึงก. สู้เฉพาะหน้า, รบกัน, ตีรันกัน.
หมายถึง[ปฺระจน] ก. ต่อสู้, สู้รบ, ต้านทาน, ผจญ ก็ว่า.
หมายถึง(โบ; กลอน) ก. ประจญ, สู้รบ, เช่น คือนาคจญครุทธสรงง วิ่งเว้น. (ยวนพ่าย). (ข. ชล่).