ข้าง
หมายถึงน. เบื้อง เช่น ข้างหน้า ข้างหลัง; ส่วน เช่น ข้างหัว ข้างท้าย; ฝ่าย เช่น ข้างไหน ข้างนี้; สีข้าง เช่น เอาข้างเข้าถู. บ. ใกล้, ริม, เช่น ต้นฝรั่งข้างรั้ว.
หมายถึงน. เบื้อง เช่น ข้างหน้า ข้างหลัง; ส่วน เช่น ข้างหัว ข้างท้าย; ฝ่าย เช่น ข้างไหน ข้างนี้; สีข้าง เช่น เอาข้างเข้าถู. บ. ใกล้, ริม, เช่น ต้นฝรั่งข้างรั้ว.
หมายถึงน. หน้าด้านข้าง (เห็นตา ๒ ข้างและหูข้างเดียว).
หมายถึงน. ข้างหลัง, ต่อจากนั้นไป.
หมายถึงก. เชื่อถือแต่ฝ่ายเดียวโดยไม่ฟังความอีกฝ่ายหนึ่ง.
หมายถึงน. กงที่ตรึงข้างไม่ถึงท้องเรือสลับกับกงวาน. (ตำนานภาษีอากร).
หมายถึงว. ใกล้ด้านข้าง เช่น ยืนอยู่ข้าง ๆ.
หมายถึงน. ข้างใน.
หมายถึงว. ที่อยู่ใกล้ ๆ, ที่สนิทชิดชอบกันมาก, เช่น คนข้างเคียง.
หมายถึง(สำ) ก. ทำอะไรฝ่ายเดียวไม่เกิดผล.
หมายถึงก. ติดไว้ข้าง ๆ เช่น รถพ่วงข้างรถจักรยานยนต์.
หมายถึงก. ผินด้านข้างให้เพราะงอนหรือไม่พอใจเป็นต้น.
หมายถึงน. หน้าด้านข้าง (เห็นตาและหูข้างเดียว).