ปกรณ์
หมายถึง[ปะกอน] น. คัมภีร์, ตำรา, หนังสือ. (ป. ปกรณ; ส. ปฺรกรณ).
หมายถึง[ปะกอน] น. คัมภีร์, ตำรา, หนังสือ. (ป. ปกรณ; ส. ปฺรกรณ).
หมายถึงว. ไหม้ระอุอยู่ข้างในอย่างไฟที่ไหม้ขอนไม้ระอุอยู่ข้างใน. (ปาก) ก. ดุ เช่น ถูกคุ.
หมายถึงน. ช่อง เช่น รูเข็ม ผ้าขาดเป็นรู, ช่องที่ลึกเข้าไปในสิ่งต่าง ๆ เช่น รูหู รูจมูก รูปู รูงู.
หมายถึง[-คุละ] น. นิ้วมือ, นิ้วเท้า. (ป., ส.).
หมายถึงก. เกิดเป็นรูหรือทำให้เป็นรูถึงอีกข้างหนึ่ง. ว. ที่เป็นรู เช่น หม้อทะลุ.
หมายถึง[ผักคุน, ผักคุนะ-] น. เดือนผลคุน, เดือนผาลคุน. (ป.).
หมายถึง[คุนค่า, คุนนะค่า] น. สิ่งที่มีประโยชน์หรือมีมูลค่าสูง.
หมายถึง[วะรูถะ] (แบบ) น. การป้องกัน, ที่ป้องกัน, ที่พัก; เครื่องป้องกัน; เกราะ, โล่. (ส.).
หมายถึง(สำ) น. คนเก่งที่มีครูเก่ง.
หมายถึงก. ทำให้เป็นช่องเป็นรู.
หมายถึงน. ช่อง, รูที่ผ่านได้, โอกาส, ทาง.
หมายถึง[คุนนะ-] น. ความดีแปลกกว่าสามัญ.