ผดุง
หมายถึงประดุง, ค้ำ, ค้ำจุน, ระวัง, อุดหนุน
หมายถึงประดุง, ค้ำ, ค้ำจุน, ระวัง, อุดหนุน
หมายถึงมีความเป็นห่วงกังวลเพราะรักใคร่ เป็นต้น
หมายถึงก่อให้เกิดพันธะที่จะต้องปฏิบัติตาม
หมายถึง(การคลัง) ก่อหนี้สินผูกมัดรัฐบาลให้ต้องจ่ายในงบประมาณแผ่นดินต่อ ๆ ไป เช่น หนี้ผูกพัน งบประมาณผูกพัน รายจ่ายผูกพัน
หมายถึงได้รับกลิ่นไม่ดี
หมายถึงขอให้ยินยอมหรือตกลงให้กระทำสิ่งใดสิ่งหนึ่ง
หมายถึงสุดรัก, สุดดีใจ
หมายถึง[ทาด] น. รากศัพท์ของคำบาลีสันสกฤตเป็นต้น เช่น ธาตุ มาจาก ธา ธาตุ สาวก มาจาก สุ ธาตุ กริยา มาจาก กฺฤ ธาตุ.
หมายถึง[กฺริยา, กะริยา] (ไว) น. คำที่แสดงอาการของนามหรือสรรพนาม. (ส. กฺริยา; ป. กิริยา).
หมายถึงโกรธกะบึงกะบอน, โกรธสะบัดสะบิ้ง
หมายถึง(ไว) น. กริยาที่ใช้ช่วยกริยาอื่น เช่น คง จะ ถูก น่า, กริยาช่วย ก็ว่า.
หมายถึงเป็นคำช่วยกริยาบอกอนาคต เช่น จะไป จะอยู่.