แพ้
หมายถึงก. สู้ไม่ได้, ทนไม่ได้, ตรงกันข้ามกับ ชนะ, ผู้ที่มีเลือดเนื้อไม่ถูกกับสิ่งของหรือสัตว์บางอย่างก็เรียกว่า แพ้ เช่น แพ้ยา แพ้ตะขาบ.
ผลการค้นหา
ประเภทการค้นหา
ตัวกรองผลการค้นหา
ค้นเจอ 1,165 รายการ
แพ้
หมายถึง(ไทยเดิม) ก. ชนะ เช่น อนนเรืองใสงามหนักหนา แพ้พระอาทิตย์. (จารึกสยาม).
ขี้แพ้ชวนตี
หมายถึง(สำ) ก. แพ้ตามกติกาแล้วยังไม่ยอมรับว่าแพ้จะเอาชนะด้วยกำลัง, แพ้แล้วพาล.
พ่าย
หมายถึงก. หนีไป, แพ้.
วางอาวุธ
หมายถึงก. ยอมแพ้.
ยกธงขาว
หมายถึง(ปาก) ก. ยอมแพ้.
เอาชนะ
หมายถึงก. ทำให้อีกฝ่ายหนึ่งแพ้.
ปราชัย
หมายถึง[ปะราไช] น. ความพ่ายแพ้. ก. พ่ายแพ้. (ป.).
แพ้รู้
หมายถึงก. แพ้ความคิด, เสียที, เสียรู้.
จำนน
หมายถึงก. แพ้, ไม่มีทางสู้. (แผลงมาจาก จน).
แพ้เป็นพระ ชนะเป็นมาร
หมายถึง(สำ) น. การยอมแพ้ทำให้เรื่องสงบ การไม่ยอมแพ้ทำให้เรื่องไม่สงบ.
เสียรู้
หมายถึงก. แพ้เพราะโง่กว่าเขาหรือไม่ทันชั้นเชิงเขา.