ผลการค้นหา

ค้นเจอ 13 รายการ

หมายถึงน. ชนชาวเขาเผ่าหนึ่ง อยู่ในประเทศไทยตอนเหนือ เรียกตัวเองว่า เมี่ยน พูดภาษาเมี่ยนในตระกูลแม้ว-เย้า.

หมายถึงก. หยอก, สัพยอก.

หมายถึงก. สัพยอก, กระเซ้าเย้าแหย่, เย้าหยอก ก็ว่า.

หมายถึงก. สัพยอก, กระเซ้าเย้าแหย่, หยอกเย้า ก็ว่า.

หมายถึงก. หัวเราะเย้าหยอกกัน, ระริก, กระซิกกระซี้ ก็ว่า.

หมายถึงก. หัวเราะเย้าหยอกกัน, ระริก, ซิกซี้ ก็ว่า.

หมายถึงก. ทำกิริยาอาการเย้าเล่น, ล้อหลอก ก็ว่า.

หมายถึงก. พูดรบเร้า, พูดเย้าแหย่.

หมายถึงก. บำเพ็ญตบะต่อไปไม่ได้เพราะทนต่อสิ่งเย้ายวนไม่ไหว, หมดความอดกลั้น, สิ้นความอดทน.

หมายถึงก. ทำกิริยาอาการเย้าเล่น เช่น เด็กแลบลิ้นปลิ้นตาล้อหลอกกัน, หลอกล้อ ก็ว่า.

หมายถึง[แหฺย่] ก. เอานิ้วมือหรือปลายไม้เป็นต้นแยงเข้าไป; เย้า, ทำให้เกิดความรำคาญหรือไม่สงบอยู่ได้; ลองดูชั้นเชิง.

หมายถึงก. แสดงกิริยาวาจาหยอกเย้า เย้าแหย่ให้เขาเกิดรำคาญให้อายหรือให้โกรธเป็นต้น; ทำให้คล้ายคลึงแบบ เช่น เขียนข้อความให้ล้อกัน.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ