อก
หมายถึงว. หก, (โบ) เรียกลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า ลูกอก, คู่กับ ลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลูกลก.
หมายถึงว. หก, (โบ) เรียกลูกหญิงคนที่ ๖ ว่า ลูกอก, คู่กับ ลูกชายคนที่ ๖ ว่า ลูกลก.
หมายถึงน. พวก, หมู่. (อนันตวิภาค).
หมายถึงน. ส่วนของร่างกายด้านหน้าอยู่ระหว่างคอกับท้อง; ใจ เช่น อกกรม อกเขาอกเรา; เรียกไม้ที่เป็นแกนกลางของตัวว่าวว่า อกว่าว; เรียกเลื่อยที่มีไม้ยันกลางว่า เลื่อยอก, เรียกไม้อันกลางที่ยันเลื่อยให้ตึงว่า อกเลื่อย.
หมายถึงก. อาการที่แสดงความตระหนกตกใจหรือแปลกใจมากเป็นต้น เช่น พอรู้ว่าลูกสอบตกแม่ถึงกับลูบอก.
หมายถึงก. รู้สึกปลอดโปร่งใจเพราะปลดเปลื้องภาระหนักได้แล้ว.
หมายถึงก. ข้อนอก, ตีอก, ร้องไห้.
หมายถึงน. ส่วนภายนอกของอก, นมของผู้หญิง, อก ก็ว่า.
หมายถึงว. มีความระทมใจ มักใช้เข้าคู่กับคำ หน้าชื่น เป็น หน้าชื่นอกกรม, หน้าชื่นอกตรม ก็ว่า.
หมายถึงดู กุแล.
หมายถึงน. บริเวณเหนือลิ้นปี่.
หมายถึง(สำ) น. ลูก.
หมายถึงน. เครื่องมือสำหรับตัดหรือโกรกไม้ ลักษณะคล้ายเลื่อยชัก แต่ขนาดย่อมและสั้นกว่า.