ฤ
หมายถึง[รึ] เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น ริ รึ หรือ เรอ เช่น ฤทธิ์ ฤดู ฤกษ์.
ผลการค้นหา
ประเภทการค้นหา
ตัวกรองผลการค้นหา
ค้นเจอ 1,115 รายการ
ฤ
หมายถึง[รึ] (กลอน) ว. หรือ, ไม่, เช่น จะมีฤ ว่า จะมีหรือ, ฤบังควร ว่า ไม่บังควร.
ฤๅ
หมายถึง[รือ] เป็นรูปสระในภาษาสันสกฤต ซึ่งเป็นเสียงยาวของ ฤ เมื่อไทยนำมาใช้ออกเสียงเป็น รือ เช่น ฤๅษี.
ฤๅ
หมายถึง[รือ] ว. หรือ, อะไร, ไม่ใช่; โดยมากใช้ในบทร้อยกรอง เช่น กวีฤๅแล้งแหล่งสยาม.
ฤๅชุ
หมายถึงว. ตรง, ซื่อ. (ส. ฤชุ).
ฤๅเยา
หมายถึงว. มิใช่เยา, มิใช่น้อย, ไม่เยา.
ฤๅสาย
หมายถึงน. คำเรียกผู้เป็นใหญ่เช่นกษัตริย์.
ฤๅษีผสม
หมายถึงน. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Plectranthus scutellarioides (L.) R. Br. ในวงศ์ Labiatae ใบมีสีต่าง ๆ ขอบใบจักเป็นรูปฟันปลา, ฤๅษีผสมแล้ว หรือ ฤๅษีผสมเสร็จ ก็เรียก.
ฤๅดี
หมายถึงน. ฤดี, ความยินดี, ใจ.
ฤๅทัย
หมายถึงน. ฤทัย, ใจ, ความรู้สึก.
ฤๅษี
หมายถึงน. ฤษี, นักบวชพวกหนึ่ง มีมาก่อนพุทธกาล สละบ้านเรือนออกไปบำเพ็ญพรตแสวงหาความสงบ.
ฤๅชุตา
หมายถึงน. ความตรง, ความซื่อสัตย์.