ชิน,ชิน-,ชิน-
หมายถึง[ชินะ-, ชินนะ-] น. ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคำอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).
หมายถึง[ชินะ-, ชินนะ-] น. ผู้ชนะ, พระพุทธเจ้า, ใช้ประกอบกับคำอื่นเป็น ชินวร ชิเนนทร์ หมายความว่า พระพุทธเจ้า. (ป., ส.).
หมายถึงก. เคยมาแล้วบ่อย ๆ, คุ้นหรือเจน.
หมายถึงน. โลหะเจือชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยตะกั่วและดีบุก นิยมใช้ทำพระเครื่อง; (โบ) ชิน หรือ ชินธาตุ หมายถึง ดีบุก. (ปรัดเล).
หมายถึงก. บุอย่างบุทองแดง.
หมายถึงน. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, เชน หรือ ไชนะ ก็ว่า. (ส.).
หมายถึงว. เคยบ่อย ๆ จนเลิกเอาใจใส่.
หมายถึง[ชินนะบุด] น. พระสงฆ์. (ส. ชินปุตะ; ป. ชินปุตฺต).
หมายถึงว. ดื้อเสียจนเคยชิน.
หมายถึงก. ถูกตีมากจนชินเลยไม่รู้จักหลาบจำ.
หมายถึงว. ไม่เข้ม, ไม่เด่น, เบื่อเพราะชินตา.
หมายถึงว. คุ้น, ชิน, เช่น เจนตา, ชำนาญ เช่น เจนสังเวียน,จำได้แม่นยำ เช่น เจนทาง.
หมายถึงน. ชื่อศาสนาหนึ่งในอินเดีย มีศาสดาชื่อมหาวีระ, ชิน หรือ เชน ก็ว่า. (ส.).