ฉ
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.
หมายถึงพยัญชนะตัวที่ ๙ นับเป็นพวกอักษรสูง.
หมายถึง[ฉอ, ฉ้อ, ฉะ] ว. หก, สำหรับประกอบหน้าศัพท์อื่น. (ป.).
หมายถึง[ฉะพีสะติมะ-] (แบบ) ว. ที่ ๒๖ เช่น ฉพีสติมสุรทิน ว่า วันที่ ๒๖ (แห่งเดือนสุริยคติ). (ป.).
หมายถึงว. อาการที่พูดหรือเถียงไม่หยุดปาก เช่น พูดฉอด ๆ เถียงฉอด ๆ.
หมายถึง[-ฉ้อทาน] น. สถานที่แจกจ่ายอาหารแก่คนทั่วไปเป็นการกุศล, ฉทานศาลา ก็เรียก.
หมายถึงน. ศพ. (ส.; ป. ฉว).
หมายถึง[ฉะหฺวี] น. ผิวกาย. (ป., ส. ฉวิ).
หมายถึง(สำ) ก. พูดฉอด ๆ ไม่หยุดปาก.
หมายถึง[ฉะหฺนัง] น. หม้อ, โบราณเขียนเป็น ฉนงง ก็มี เช่น ฉนงงบ่อมาทนนสาย แสบท้อง. (กำสรวล). (ข.).
หมายถึง[ฉะละ, ฉน] น. ความฉ้อโกง. ก. โกง. (ป., ส.).
หมายถึงน. ซากผี, ร่างคนที่ตายแล้ว. (ส. ศว; ป. ฉว).
หมายถึงว. หก. (ใช้ในคำสมาส เมื่อนำหน้าพยัญชนะพวกอโฆษะ). (ส.; ป. ฉ).