ผลการค้นหา

ค้นเจอ 92 รายการ

หมายถึงก. ต่อกัน, พบกัน, เช่น จับปลายเชือก ๒ เส้นมาจบกัน.

หมายถึงก. ยกของขึ้นหรือพนมมือเหนือหน้าผากเพื่อตั้งใจอุทิศให้เวลาทำบุญทำทาน; กิริยาที่ช้างชูงวงขึ้นเหนือหัวทำความเคารพ ในคำว่า ช้างจบ.

หมายถึงน. การสิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ, ลักษณนามเรียกการสิ้นสุดเช่นนั้น เช่น สวดจบหนึ่ง ตั้งนโม ๓ จบ. ก. สิ้นสุดคราวหนึ่ง ๆ เช่น จบชั้นไหน.

หมายถึง[ปะริ-] น. ที่สุดลงโดยรอบ (หมายความว่า ที่สุดหรือจบลงอย่างบริบูรณ์แล้ว), จบ. (ป.).

หมายถึงค้างคา ไม่จบไม่สิ้น

หมายถึงน. อวสาน, ที่สุด, จบ. (ป.).

หมายถึงคำลงท้ายบอกว่าจบเรื่อง.

หมายถึง(ปาก) ก. จบ, หมดสิ้น.

หมายถึงก. จบ, สิ้น, เสร็จ, เช่น งานแล้วหรือยัง.

หมายถึง[สะมัด] ก. จบแล้ว, จบข้อความ, สำเร็จแล้ว; เต็ม, บริบูรณ์. (ป. สมตฺต).

หมายถึงน. ผู้ถึงฝั่ง คือผู้เรียนวิชาจบ ได้แก่ พราหมณ์ผู้เรียนจบไตรเพท หรือพระขีณาสพผู้อยู่จบพรหมจรรย์. (ป.).

หมายถึงน. เนื้อเรื่องที่ดำเนินไปตั้งแต่ต้นจนจบ.

คำในภาษาไทย จัดกลุ่มตามตัวอักษร ก-ฮ